Polecamy Najlepsza rola kobieca

Najlepsza rola kobieca

10 miesięcy temu Polecamy

Joanna Płóciennik i Katarzyna Markowska - aktorki i założycielki Teatru Sztuka Ciała w spektaklu "Jo!" , fot. G. Mukanowski, https://sztukaciala.com/grupy/

Najlepsza rola kobieca

W kogo się w życiu wcielamy? Czy spełniamy nasze marzenia? Co łączy chemiczki, aktorki, wynalazczynie, astronomki i nauczycielki, które zrobiły w życiu to, co chciały? Jak uczyć
i wychowywać by dawać dziewczynkom równe szanse na realizację, nie tylko “dziewczęcych”, marzeń? I co ma to wspólnego z teatrem? Z najlepszymi życzeniami dla Was - Kobiet, które kształtują kolejne pokolenia.

Wychowanie przedszkolne to jedno z najbardziej sfeminizowanych zajęć w Polsce. W Dzień Kobiet, gdy doceniamy płeć piękną za jej pracowitość, wrażliwość, opiekuńczość oraz wszystkie pozostałe cechy, które składają się na portret nauczycielki przedszkolnej, przyjrzyjmy się tej niezwykłej roli. Miłe Panie, zasługujecie na Oskara!

Praca w przedszkolu to bez wątpienia niełatwe zajęcie. Choć z pozoru opieka nad najmłodszymi może wyglądać na czystą przyjemność, w rzeczywistości wymaga ona anielskiej cierpliwości, mnóstwa energii oraz nie lada pomysłowości. Zajęcia zwykle kojarzone z zawodem “przedszkolanki”, takie jak spokojna zabawa zabawkami na dywanie, prowadzenie w ciszy zajęć plastycznych, czy też sielankowa uprawa przedszkolnej grządki z warzywami, to wierzchołek góry lodowej. Dzieci zdają się wcale nie znać słowa ,,odpoczynek”. Bez przerwy domagają się uwagi. Interesują się wszystkim i wszystko chcą robić natychmiast. Skupienie ich uwagi na okres dłuższy niż pięć minut graniczy z cudem, a nawet doświadczony mediator miałby nie lada problem, chcąc załagodzić zwyczajną kłótnię o łopatkę w piaskownicy.

Z drugiej strony zawód nauczyciela wychowania przedszkolnego skrywa w sobie wiele piękna.
W codziennych zabawach dzieci widzimy, jak próbują naśladować tych, których uważają za wzór. Zdarza się, że odgrywają swoich rodziców, bądź starsze rodzeństwo. Wcielają się w role pielęgniarek, policjantów, tancerek, czy pilotów. Choć nieświadomie, teatr w znaczący sposób wpływa na ich rozwój. To właśnie tam odtwarzają sytuacje, w jakich chcieliby się odnaleźć
i sprawdzają, czy to rzeczywiście rola dla nich. Piękno zawodu pedagoga polega na tym,
że obserwując takie właśnie zabawy, między jedną a drugą rolą możemy dostrzec jak naśladują właśnie nas.

Od zawsze wiedziałam, że moja praca będzie związana z dziećmi, marzyłam o zawodzie,
w którym mogłabym mieć wpływ na ich rozwój i przyszłość. Chciałam być dla nich oparciem, dawać poczucie bezpieczeństwa i wspierać w budowaniu poczucia własnej wartości. Moja ścieżka życiowa zaprowadziła mnie na stanowisko nauczyciela przedszkola i ta praca spełniła wszystkie moje oczekiwania, nie wyobrażam sobie pracy w innym zawodzie! - mówi o sobie Pani Justyna Dyderska z przedszkola w Krzyżu Wielkopolskim.

Świadomość, że dzięki naszej codziennej pracy pomagamy podopiecznym stać się lepszymi ludźmi, jest największą radością jakiej możemy doświadczyć. To do nas zwracają się po pomoc. To my wysłuchujemy ich trosk. My w końcu słuchamy opowieści o dziecięcych marzeniach i robimy co w naszej mocy by wesprzeć je w ich spełnieniu. Z dumą obserwujemy jak krok po kroku odkrywają otaczający nas świat, zdobywają kolejne umiejętności i odnajdują swoje zainteresowania. Niejednokrotnie to my mamy szansę jako pierwsze dostrzec talenty i wyjść im naprzeciw. Mamy obecnie bardzo szerokie możliwości ich wsparcia, ale warto pamiętać, że nie zawsze tak było i nie wszyscy mieli równe szanse.
Młodą Hedy od zawsze pasjonowało radio. Nieustannie starała się zrozumieć jak to jest, że ktoś mówi do niej z tego pudełka, a ona nawet nie wie gdzie ten ktoś naprawdę jest. Cecylka czytała do poduszki Newtona, ale jej marzenia o naukowej karierze poważnie nie traktował nikt. Hedy Lamarr została gwiazdą Hollywood, ale najbardziej zaskakująca z jej ról to wynalazczyni odpornego na zakłócenia sygnału, który dziś znamy pod nazwą WiFi - tej roli obsadziło ją samo życie. Cecilia Payne - Gaposchkin jako pierwsza kobieta została profesorką Harvardu.

Kobiety w świecie nauki miały jednak "pod górkę". Pamiętacie zapewne historię Nawojki, dziewczyny, która w XV wieku w przebraniu chłopca rozpoczęła studia na Akademii Krakowskiej? Została zdemaskowana tuż przed złożeniem końcowych egzaminów bakalarskich. O włos uniknęła kary śmierci a w akcie łaski została wysłana do klasztoru. Poprawa dostępu do nauki zajęła całe wieki, a mimo to nie brakuje przykładów kobiet, które, na przekór okolicznościom, osiągnęły ogromne sukcesy. Astronomka Caroline Herschel odkryła 8 nowych komet. Maria Skłodowska Curie, - jako pierwsza na świecie kobieta otrzymała Nagrodę Nobla i jako jedyna w historii otrzymała to wyróżnienie dwukrotnie, w różnych dziedzinach nauki. Biografie wielu wybitnych kobiet pokazują, że siła dziewczęcych marzeń i pasji potrafi przezwyciężyć każdą trudność.

Drogę wspomnianej już Cecilii Payne na Harvard przetarła w 1923 r. następująca rekomendacja: Wierzę, że jest typem osoby, która, mając taką możliwość, poświęci całe swoje życie astronomii i nie będzie chciała po kilku latach pracy uciekać, aby wziąć ślub. Nie wystarczy umożliwić kobietom podjęcia studiów na wszelkich kierunkach. Rozpocząć należy od weryfikacji metod wychowania i zerwania z istniejącymi dotychczas stereotypami. Cecylia - autorka najbardziej błyskotliwej rozprawy doktorskiej z astronomii została także żoną i matką trójki dzieci i mimo to, do końca życia pracowała naukowo. Młodzi ludzie, w szczególności młode kobiety, często proszą mnie o radę. Oto ona – nie rozpoczynaj kariery naukowej dla pieniędzy czy sławy. Są łatwiejsze sposoby by je zdobyć. Podejmij się jej tylko jeśli wiesz, że nic innego nie da ci satysfakcji - odpowiadała.

Pasja, poczucie misji i radość z wykonywanej pracy są doskonałym kołem napędowym wielu sukcesów, także na ścieżce wychowania przedszkolnego. Pozwólmy młodym ludziom, bez względu na płeć, samodzielnie odkrywać to, co jest dla nich ciekawe. - tylko tak zapewnimy im nieograniczony rozwój zgodnie z ich wrodzonymi zdolnościami. Tylko wtedy ich zainteresowania i pasje mają szansę przekształcić się w coś naprawdę wielkiego. Od najmłodszych lat, pozwólmy dzieciom marzyć i wierzyć, że marzenia mają ogromną szansę się spełnić, jeżeli czegoś naprawdę, naprawdę bardzo pragniemy.

Taką właśnie historię, dziewczynki, której głowa jest pełna marzeń, opowiada spektakl Teatru Sztuka Ciała. Przedstawienie o zagadkowym tytule "jO!", wprowadzi nas w świat małej pasjonatki kosmosu, dla której niechęć do kąpieli stała się pretekstem do odkrycia wszechświata a międzyplanetarne podróże przyniosły mnóstwo nieoczekiwanych przygód. Nawet najbardziej zwyczajny przedmiot w mig przeobraża się w rakietę albo asteroidę. Na scenie rzeczywistość przenika się z marzeniami tak, że nie sposób odróżnić co jest prawdziwe, a co istnieje tylko dzięki dziecięcej wyobraźni. Podczas jej fantastycznej podróży małą astronautkę czekają niesamowite przygody, wielkie niebezpieczeństwa, a może nawet... przyjaźń? Aktorki odgrywające sztukę to jednocześnie założycielki fundacji. Poprzez akcję przedstawienia metaforycznie poznajemy historię Teatru Sztuka Ciała. Wspólna pasja, nauka i marzenia, zabawa i praca - to wszystko zaowocowało stworzeniem ich własnego wszechświata – własnego teatru. Spektakl ,,jO!” zainteresuje nie tylko młode naukowczynie i wzbudzi poczucie, że dziewczynki są zdolne osiągnąć wszystko, co tylko im się marzy.
Ten sam duet zobaczymy w nadchodzącej wielkimi krokami premierze „Żółteczka”. To historia o życiowym potencjale - tym co w nas najważniejsze. O czyhających wokół niebezpieczeństwach, wyborach ale i wsparciu, dzięki któremu może wykluć się z nas najlepsza wersja nas samych. Nie musimy dokonywać astronomicznych odkryć by znaleźć wewnętrzny skarb!

Więcej o spektaklach: https://sztukaciala.com/repertuar/

Informacje dla grup zorganizowanych: https://sztukaciala.com/grupy/

Sztuka Ciała to teatr tworzony przez kobiety. Większość zespołu łączy profesjonalne przygotowanie aktorskie, pantomimiczne z wykształceniem pedagogicznym lub psychologicznym. To teatr “latający” - nie ma swojej stałej siedziby, możecie spotkać go w wielu miastach Polski i regularnie w kilku dzielnicach Warszawy: na Saskiej Kępie, Ochocie, Targówku i w Wawrze. Gramy w partnerskich ośrodkach kultury, także specjalnie z myślą o wycieczkach przedszkolnych.

Projekt współfinansuje m. st. Warszawa

Patroni medialni: Polskie Radio Dzieciom, Radio dla Ciebie, Polska Agencja Prasowa, Bliżej Przedszkola, Pani Zuzia, Karmione Kulturą

Miesięcznik

Sklep

Szkolenia

E-booki

Kiosk

Platforma edukacyjna

Płytoteka

Społeczność

Najlepsza rola kobieca

Komentarze

Zobacz również

Bądź jeszcze BLIŻEJ