WESTERPLATTE

    Klasy trzecie Szkoły Podstawowej 24 września ruszyły na Westerplatte. W ramach Międzynarodowego projektu „Piękna Nasza Polska Cała” zamienili się w strażników historii. Przy pomocy map ruszyli w poszukiwaniu śladów opowiadających o siedmiodniowej obronie półwyspu Westerplatte.

    Zapraszamy do korzystania ze stworzonej przez nas gry fabularno- terenowej, scenariusz poniżej. 

Paulina Piotrowska

Karolina Pop

Alina Koryczan

Mariola Komkowska

                                                SCENARIUSZ GRY FABULARNO-TERENOWEJ

                                                           Westerplatte – 7 dni obrony

                                                Gra fabularno-terenowa "Strażnicy historii”

Gra fabularno-terenowa w postaci poszukiwania śladów historii, 7 dni obrony Westerplatte. Zadaniem drużyn jest odnaleźć wszystkie opisy walki w czasie obrony z września 1939 r. Zasada jest taka, że zawsze na początku otrzymują mapkę, która pokazuje w których miejscach można znaleźć ślady. W skrócie: jedna mapka prowadzi do śladów mówiących o działaniach w poszczególnych dniach, Nie ma w tej grze ścisłej punktacji - na koniec można sprawdzić zdobytą w ten sposób wiedzę w postaci quizu przeprowadzonego przy ostatniej stacji – Pomnik Obrońców Wybrzeża.

Mapka jest jedna, ma naniesione 12 gwiazdek. W miejscach oznaczonych na mapce będą mogli odnaleźć koperty z historycznymi śladami.

Ponadto w terenie będą przemieszczać się wrogie patrole, oznaczone opaską na rękawie (kolor opaski do ustalenia w czasie przygotowań do gry). Zespoły nie mogą z nimi walczyć, muszą je po prostu omijać. Wrogie patrole - notują każde spotkanie z rozpoznaną przez siebie drużyną.

"Dzięki skokom w czasie możemy odkryć to co zakryte. Tym razem wykorzystacie swoje zdolności ażeby poznać przebieg pierwszych dni września. Uważajcie przy tym na wrogie patrole, które na pewno będą krążyć po terenie Westerplatte. Kiedy was zauważą - ich komputer na pewno to odnotuje. Starajcie się więc obserwować uważnie i znikać z oczy patroli zanim w ogóle was wyczują. Otrzymujecie od nas mapę, w miejscach oznaczonych gwiazdami odnajdziecie ślady dawnych dni. Kiedy uznacie, że wykonaliście wszystkie zadania na Westerplatte wracajcie do bazy. „

OPIS WALK

1 września 1939 r.

1 września o godz. 4:45 rano niemiecki pancernik "Schleswig-Holstein" otworzył ogień z dziobowej wieży artyleryjskiej kal. 280 mm, skierowany na polską placówkę. Gdy ogromne, ważące 330 kg, pociski eksplodowały, w powietrze wyleciała brama kolejowa oraz fragmenty muru. Chwilę potem polski posterunek został zaatakowany przez kompanię SS-"Heimwehr Danzig" oraz oddział szturmowy piechoty morskiej zaokrętowany wcześniej na niemieckiej jednostce.

1 września 1939 r

Wartownie Nr 1, Nr 2, Nr 4 i Nr 5 przygotowały się do walki w sposób, który wypracowano na żmudnych i długotrwałych ćwiczeniach. Obsługa ckm-ów usadowiła się w kabinach bojowych, szyby powybijano, aby ustawić karabiny maszynowe. Na parapetach znalazły się worki z piaskiem chroniące przed śmiercionośnymi kulami.

1 września 1939 r.

Natarcie po stronie niemieckiej prowadziły trzy plutony Kompanii Szturmowej. Niemcy nie spodziewali się silnego oporu ze strony Polaków. Dowództwo obiecało Kompanii Szturmowej zakończenie działań w czasie krótszym niż godzina. Szacowano bowiem, że naprzeciw siebie mają kiepsko wyekwipowanych i nie posiadających odpowiednich umocnień żołnierzy polskich. Placówki „Prom” i „Wał” zwlekały z otwarciem ognia i dopiero, gdy Niemcy znaleźli się kilkadziesiąt metrów od polskich stanowisk bojowych, żołnierze kpr. Szamlewskiego otworzyli ogień. Krzyżowy ogień uniemożliwił plutonowi pionierów podejście pod pozycje polskie i zdobycie ich szturmem. Zdecydowali się na odwrót. Na wprost placówki „Prom” posuwał się drugi pluton. Gdy wróg zbliżył się na odpowiednią odległość, st. strz. Dominiak i kpt. Kowalczyk zaczęli strzelać z rkm-ów i lkm-u. Ogień był celny, jednak druga strona nie pozostawała dłużna i odpowiedziała równie udanymi seriami z karabinów maszynowych. O 6.22 Niemcy byli zmuszeni do odwrotu. Kompania Szturmowa nie wypełniła powierzonej jej misji, ponosząc przy tym poważne straty.

1 września 1939 r.

Wycofanie się Kompanii Szturmowej zmusiło kmdr Kleikampa do ponownego obrania na cel polskiej Składnicy. O 7.38 „Schleswig-Holstein” rozpoczął ponowny ostrzał. Tym razem trwał on 37 minut i zakończył się o 8.15. Po czternastu minutach działa pancernika znowu się odezwały, na 26 minut. Niestety, ogień z okrętu wyrządził Polakom więcej szkody niż dwukrotne natarcie żołnierzy. Jeden z pocisków poważnie uszkodził działo 75 mm, eliminując je z walki. Tym sposobem obrońcy zostali pozbawieni jedynego działa cięższego kalibru, jakie posiadali, oddawszy zaledwie 28 strzałów. Po zakończeniu ostrzeliwania do kolejnego ataku ruszyła Kompania Szturmowa, wzmocniona dodatkowo 60-osobowym oddziałem z SS. Bogatsi w doświadczenie z porannego natarcia żołnierze niemieccy przystąpili do ataku bardziej skoncentrowani i uważniejsi. Uderzenie drugiego plutonu, wspieranego dodatkowo lekkim działem pierwszego plutonu, na placówkę „Prom” zakończyło się połowicznym sukcesem. Polacy zmuszeni byli do wycofania się w kierunku Wartowni Nr 1 o godz. 9.00, jednak nie ponieśli przy tym większych strat. Obrońcom udało się odeprzeć atakujące plutony, które około godziny 12 wycofały się.

2 września 1939 r.

Dzień zaczął się względnie spokojnie. Polacy posilali się nadwątlonymi zapasami, aby uzupełnić siły potrzebne do dalszej walki. Niemcy zrezygnowali z planów uderzenia lądem, nie zrezygnowano z nalotu wyznaczonego ostatecznie na godz. 18.00. Najprawdopodobniej do ataku na Westerplatte wyznaczono 58 bombowców Ju-87b. Samoloty pojawiły się nad półwyspem punktualnie i po pięciu minutach rozpoczęły nalot. Atakujący za szczególny cel obrali koszary, które jako jedyne rozpoznali poprawnie. Piloci skupili się też na zniszczeniu celów w rejonie Wartowni Nr 5 i to właśnie to miejsce ucierpiało najbardziej. Chwilę po rozpoczęciu nalotu jedna z ciężkich bomb trafiła centralnie w Wartownię Nr 5, gdzie przebywała cała jej obsada oraz dwóch dodatkowych żołnierzy. Tylko dwóch ludzi – kpr. Szamlewski i strz. Kaczanowski – przeżyło masakrę na tym stanowisku. Siedmiu innych poległo. Koszary były przygotowane na bombardowanie. Obsada tego budynku schroniła się w suterenach. Po zakończeniu nalotu Polacy rzucili się na ratunek Wartowni Nr 5 i ponownie obsadzili stanowiska.

3 września 1939 r.

Dzień upłynął w miarę spokojnie. Niemcy oczekiwali posiłków oraz przygotowywali plan ataku na kolejny dzień. Obrońcy skupili się na wzmocnieniu istniejących jeszcze stanowisk. Mat Rygielski wraz z swoimi ludźmi na nowo obsadzili placówkę "Fort".

4 września 1939 r.

Rankiem 4 września kmdr Fridrich Ruge, dowódca zespołu trałowców, zdecydował się na ostrzelanie Westerplatte z pokładu „T-196”, własnego okrętu flagowego. Ogień został otwarty na dwanaście minut i nie wyrządził większej krzywdy załodze Składnicy. Około 10 okręty kmdr Ruge ponownie podpłynęły do Westerplatte i próbowały ostrzeliwać półwysep. I tym razem ogień był bezskuteczny.

5 września 1939 r.

We wtorek 5 września dzień na Westerplatte rozpoczęty został od ostrzału baterii haubic 105 mm z Wisłoujścia. Ostrzeliwanie trwało od 9.00 do 10.45 i doprowadziło raczej do obniżenia morale załogi Składnicy niż do bezpośrednich trafień konkretnych budynków. Kolejnych prób ataku nie podjęto. Polakom udało się naprawić częściowo zniszczone linie telefoniczne.

6 września 1939 r.

Niemcy podejmują nieudaną próbę podpalenia terenu Składnicy, za pomocą cysterny wypełnionej benzolem oraz miotaczy ognia. O godzinie 9.00 następnego rozpoczęło się ostrzeliwanie z rejonu Wisłoujścia za pomocą moździerzy. Przez godzinę Niemcy prowadzili wyjątkowo celny ogień, dokonując szeregu zniszczeń na terenie Składnicy. Eksplozje spowodowały m.in. uszkodzenie Wartowni Nr 2. W międzyczasie Niemcy przeprowadzili jeszcze jedną próbę wtoczenia cystern z benzolem. O 15.45 rozpoczęli operację, spodziewając się, iż tym razem zaskoczą obrońców. Polacy ostrzelali cysternę, a ta eksplodowała. Nie wiadomo do końca komu przypisać efekt, gdyż źródła niemieckie twierdziły, że to sami atakujący wysadzili cysternę.

7 września 1939 r.

O godzinie 3.45 zarządzono alarm bojowy na pancerniku, który o 4.26 rozpoczął ostrzeliwanie Składnicy. O 5.00 do ataku ruszyła piechota. Żołnierze niemieccy nie ryzykowali zanadto i posuwali się spokojnie w głąb półwyspu. Celem było rozpoznanie, a nie walka o zdobycie konkretnych punktów. Dzięki radiostacji mogli korygować ostrzał z pancernika, wskazując miejsca, które należało zlikwidować w pierwszej kolejności. Ostrzeliwanie spowodowało osunięcie wału ziemnego osłaniającego Wartownię Nr 2. Niemcy szybko zauważyli niebezpieczny dla siebie budynek i nakazali obranie go za cel okrętowych dział. Trafienia spowodowały zniszczenie ckm-ów, a następnie zawalenie się górnej kondygnacji wartowni. O 6.20 „Schleswig-Holstein” zrobił krótką przerwę w ostrzeliwaniu z dział dużego kalibru. Około 7 Polacy mogli na chwilę odetchnąć, gdyż siły niemieckie rozpoczęły odwrót. Polskie pozycje rozpoznano bardzo dobrze, a podczas odwrotu wysadzono w powietrze wartownię gdańskiej policji, sześć magazynów amunicyjnych, stację kolejową i wiatę elektryczną, aby nie utrudniały kolejnego natarcia. Między 8.00 a 8.30 ppłk Henke ponownie próbował podpalenia lasu porastającego półwysep, lecz i tym razem operacja nie została zwieńczona sukcesem.

7 września 1939 r.

Wobec trudnej sytuacji major Sucharski zdecydował się na poddanie placówki. Nakazał zatem st. ogn. Piotrowskiemu wywieszenie na budynku koszar białej flagi. Ustny rozkaz o poddaniu placówki przenosił specjalny goniec. W Wartowni Nr 1 i placówce „Przystań” żołnierze przyjęli wiadomość o kapitulacji z niedowierzaniem i początkowo nie reagowali na wezwanie do opuszczenia pozycji. Jednak po krótkim czasie zaczęli opuszczać swoje stanowiska i grupować się w pobliżu koszar.

Ranni zostali przewiezieni do szpitali. Około 11.00 cała grupa westerplatczyków została ustawiona w okolicy Mewiego Szańca, gdzie żołnierzy posegregowano według stopni. Gen. Eberhardt pogratulował mjr Sucharskiemu nieprawdopodobnego wyczynu, jakim była obrona Składnicy przez tak długi okres czasu, a następnie pozwolił mu wziąć do niewoli oficerską szablę. Gest ten był szczególnym wyróżnieniem bohaterskiej załogi Westerplatte.

Quiz wiedzy na noc:

1. O której godzinie padły pierwsze strzały na Westerplatte? ........................................................

......................................................................................................................................................

1. Co oznacza skrót WST? ................................................................................................................

......................................................................................................................................................

1. Wymień nazwy przynajmniej trzech placówek, które broniły Westerplatte ...............................

......................................................................................................................................................

1. Którego dnia walk dokonano nalotu bombowego? .....................................................................

......................................................................................................................................................

1. Którego dnia próbowano podpalić teren Westerplatte za pomocą cystern z paliwem? .............

......................................................................................................................................................

1. Gdzie po kapitulacji zebrano Westerplatczyków? .......................................................................

......................................................................................................................................................

1. Która wartownia została całkowicie zniszczona podczas nalotu bombowego? ..........................

......................................................................................................................................................

1. Ile było wartowni na Westerplatte? ............................................................................................

......................................................................................................................................................

1. W którym roku utworzono Wojskową Składnicę Tranzytową na Westerplatte? ........................

......................................................................................................................................................

1. Jakim gestem Niemcy uhonorowali obrońców Westerplatte? ....................................................

......................................................................................................................................................

WESTERPLATTE

    Klasy trzecie Szkoły Podstawowej 24 września ruszyły na Westerplatte. W ramach Międzynarodowego projektu „Piękna Nasza Polska Cała” zamienili się w strażników historii. Przy pomocy map ruszyli w poszukiwaniu śladów opowiadających o siedmiodniowej obronie półwyspu Westerplatte.

    Zapraszamy do korzystania z gry fabularno- terenowej, scenariusz poniżej. 

Paulina Piotrowska

Karolina Pop

Alina Koryczan

Mariola Komkowska

                                                       SCENARIUSZ GRY FABULARNO-TERENOWEJ

                                                             Westerplatte – 7 dni obrony

                                               Gra fabularno-terenowa "Strażnicy historii”

Gra fabularno-terenowa w postaci poszukiwania śladów historii, 7 dni obrony Westerplatte. Zadaniem drużyn jest odnaleźć wszystkie opisy walki w czasie obrony z września 1939 r. Zasada jest taka, że zawsze na początku otrzymują mapkę, która pokazuje w których miejscach można znaleźć ślady. W skrócie: jedna mapka prowadzi do śladów mówiących o działaniach w poszczególnych dniach, Nie ma w tej grze ścisłej punktacji - na koniec można sprawdzić zdobytą w ten sposób wiedzę w postaci quizu przeprowadzonego przy ostatniej stacji – Pomnik Obrońców Wybrzeża.

Mapka jest jedna, ma naniesione 12 gwiazdek. W miejscach oznaczonych na mapce będą mogli odnaleźć koperty z historycznymi śladami.

Ponadto w terenie będą przemieszczać się wrogie patrole, oznaczone opaską na rękawie (kolor opaski do ustalenia w czasie przygotowań do gry). Zespoły nie mogą z nimi walczyć, muszą je po prostu omijać. Wrogie patrole - notują każde spotkanie z rozpoznaną przez siebie drużyną.

"Dzięki skokom w czasie możemy odkryć to co zakryte. Tym razem wykorzystacie swoje zdolności ażeby poznać przebieg pierwszych dni września. Uważajcie przy tym na wrogie patrole, które na pewno będą krążyć po terenie Westerplatte. Kiedy was zauważą - ich komputer na pewno to odnotuje. Starajcie się więc obserwować uważnie i znikać z oczy patroli zanim w ogóle was wyczują. Otrzymujecie od nas mapę, w miejscach oznaczonych gwiazdami odnajdziecie ślady dawnych dni. Kiedy uznacie, że wykonaliście wszystkie zadania na Westerplatte wracajcie do bazy. „

OPIS WALK

1 września 1939 r.

1 września o godz. 4:45 rano niemiecki pancernik "Schleswig-Holstein" otworzył ogień z dziobowej wieży artyleryjskiej kal. 280 mm, skierowany na polską placówkę. Gdy ogromne, ważące 330 kg, pociski eksplodowały, w powietrze wyleciała brama kolejowa oraz fragmenty muru. Chwilę potem polski posterunek został zaatakowany przez kompanię SS-"Heimwehr Danzig" oraz oddział szturmowy piechoty morskiej zaokrętowany wcześniej na niemieckiej jednostce.

1 września 1939 r

Wartownie Nr 1, Nr 2, Nr 4 i Nr 5 przygotowały się do walki w sposób, który wypracowano na żmudnych i długotrwałych ćwiczeniach. Obsługa ckm-ów usadowiła się w kabinach bojowych, szyby powybijano, aby ustawić karabiny maszynowe. Na parapetach znalazły się worki z piaskiem chroniące przed śmiercionośnymi kulami.

1 września 1939 r.

Natarcie po stronie niemieckiej prowadziły trzy plutony Kompanii Szturmowej. Niemcy nie spodziewali się silnego oporu ze strony Polaków. Dowództwo obiecało Kompanii Szturmowej zakończenie działań w czasie krótszym niż godzina. Szacowano bowiem, że naprzeciw siebie mają kiepsko wyekwipowanych i nie posiadających odpowiednich umocnień żołnierzy polskich. Placówki „Prom” i „Wał” zwlekały z otwarciem ognia i dopiero, gdy Niemcy znaleźli się kilkadziesiąt metrów od polskich stanowisk bojowych, żołnierze kpr. Szamlewskiego otworzyli ogień. Krzyżowy ogień uniemożliwił plutonowi pionierów podejście pod pozycje polskie i zdobycie ich szturmem. Zdecydowali się na odwrót. Na wprost placówki „Prom” posuwał się drugi pluton. Gdy wróg zbliżył się na odpowiednią odległość, st. strz. Dominiak i kpt. Kowalczyk zaczęli strzelać z rkm-ów i lkm-u. Ogień był celny, jednak druga strona nie pozostawała dłużna i odpowiedziała równie udanymi seriami z karabinów maszynowych. O 6.22 Niemcy byli zmuszeni do odwrotu. Kompania Szturmowa nie wypełniła powierzonej jej misji, ponosząc przy tym poważne straty.

1 września 1939 r.

Wycofanie się Kompanii Szturmowej zmusiło kmdr Kleikampa do ponownego obrania na cel polskiej Składnicy. O 7.38 „Schleswig-Holstein” rozpoczął ponowny ostrzał. Tym razem trwał on 37 minut i zakończył się o 8.15. Po czternastu minutach działa pancernika znowu się odezwały, na 26 minut. Niestety, ogień z okrętu wyrządził Polakom więcej szkody niż dwukrotne natarcie żołnierzy. Jeden z pocisków poważnie uszkodził działo 75 mm, eliminując je z walki. Tym sposobem obrońcy zostali pozbawieni jedynego działa cięższego kalibru, jakie posiadali, oddawszy zaledwie 28 strzałów. Po zakończeniu ostrzeliwania do kolejnego ataku ruszyła Kompania Szturmowa, wzmocniona dodatkowo 60-osobowym oddziałem z SS. Bogatsi w doświadczenie z porannego natarcia żołnierze niemieccy przystąpili do ataku bardziej skoncentrowani i uważniejsi. Uderzenie drugiego plutonu, wspieranego dodatkowo lekkim działem pierwszego plutonu, na placówkę „Prom” zakończyło się połowicznym sukcesem. Polacy zmuszeni byli do wycofania się w kierunku Wartowni Nr 1 o godz. 9.00, jednak nie ponieśli przy tym większych strat. Obrońcom udało się odeprzeć atakujące plutony, które około godziny 12 wycofały się.

2 września 1939 r.

Dzień zaczął się względnie spokojnie. Polacy posilali się nadwątlonymi zapasami, aby uzupełnić siły potrzebne do dalszej walki. Niemcy zrezygnowali z planów uderzenia lądem, nie zrezygnowano z nalotu wyznaczonego ostatecznie na godz. 18.00. Najprawdopodobniej do ataku na Westerplatte wyznaczono 58 bombowców Ju-87b. Samoloty pojawiły się nad półwyspem punktualnie i po pięciu minutach rozpoczęły nalot. Atakujący za szczególny cel obrali koszary, które jako jedyne rozpoznali poprawnie. Piloci skupili się też na zniszczeniu celów w rejonie Wartowni Nr 5 i to właśnie to miejsce ucierpiało najbardziej. Chwilę po rozpoczęciu nalotu jedna z ciężkich bomb trafiła centralnie w Wartownię Nr 5, gdzie przebywała cała jej obsada oraz dwóch dodatkowych żołnierzy. Tylko dwóch ludzi – kpr. Szamlewski i strz. Kaczanowski – przeżyło masakrę na tym stanowisku. Siedmiu innych poległo. Koszary były przygotowane na bombardowanie. Obsada tego budynku schroniła się w suterenach. Po zakończeniu nalotu Polacy rzucili się na ratunek Wartowni Nr 5 i ponownie obsadzili stanowiska.

3 września 1939 r.

Dzień upłynął w miarę spokojnie. Niemcy oczekiwali posiłków oraz przygotowywali plan ataku na kolejny dzień. Obrońcy skupili się na wzmocnieniu istniejących jeszcze stanowisk. Mat Rygielski wraz z swoimi ludźmi na nowo obsadzili placówkę "Fort".

4 września 1939 r.

Rankiem 4 września kmdr Fridrich Ruge, dowódca zespołu trałowców, zdecydował się na ostrzelanie Westerplatte z pokładu „T-196”, własnego okrętu flagowego. Ogień został otwarty na dwanaście minut i nie wyrządził większej krzywdy załodze Składnicy. Około 10 okręty kmdr Ruge ponownie podpłynęły do Westerplatte i próbowały ostrzeliwać półwysep. I tym razem ogień był bezskuteczny.

5 września 1939 r.

We wtorek 5 września dzień na Westerplatte rozpoczęty został od ostrzału baterii haubic 105 mm z Wisłoujścia. Ostrzeliwanie trwało od 9.00 do 10.45 i doprowadziło raczej do obniżenia morale załogi Składnicy niż do bezpośrednich trafień konkretnych budynków. Kolejnych prób ataku nie podjęto. Polakom udało się naprawić częściowo zniszczone linie telefoniczne.

6 września 1939 r.

Niemcy podejmują nieudaną próbę podpalenia terenu Składnicy, za pomocą cysterny wypełnionej benzolem oraz miotaczy ognia. O godzinie 9.00 następnego rozpoczęło się ostrzeliwanie z rejonu Wisłoujścia za pomocą moździerzy. Przez godzinę Niemcy prowadzili wyjątkowo celny ogień, dokonując szeregu zniszczeń na terenie Składnicy. Eksplozje spowodowały m.in. uszkodzenie Wartowni Nr 2. W międzyczasie Niemcy przeprowadzili jeszcze jedną próbę wtoczenia cystern z benzolem. O 15.45 rozpoczęli operację, spodziewając się, iż tym razem zaskoczą obrońców. Polacy ostrzelali cysternę, a ta eksplodowała. Nie wiadomo do końca komu przypisać efekt, gdyż źródła niemieckie twierdziły, że to sami atakujący wysadzili cysternę.

7 września 1939 r.

O godzinie 3.45 zarządzono alarm bojowy na pancerniku, który o 4.26 rozpoczął ostrzeliwanie Składnicy. O 5.00 do ataku ruszyła piechota. Żołnierze niemieccy nie ryzykowali zanadto i posuwali się spokojnie w głąb półwyspu. Celem było rozpoznanie, a nie walka o zdobycie konkretnych punktów. Dzięki radiostacji mogli korygować ostrzał z pancernika, wskazując miejsca, które należało zlikwidować w pierwszej kolejności. Ostrzeliwanie spowodowało osunięcie wału ziemnego osłaniającego Wartownię Nr 2. Niemcy szybko zauważyli niebezpieczny dla siebie budynek i nakazali obranie go za cel okrętowych dział. Trafienia spowodowały zniszczenie ckm-ów, a następnie zawalenie się górnej kondygnacji wartowni. O 6.20 „Schleswig-Holstein” zrobił krótką przerwę w ostrzeliwaniu z dział dużego kalibru. Około 7 Polacy mogli na chwilę odetchnąć, gdyż siły niemieckie rozpoczęły odwrót. Polskie pozycje rozpoznano bardzo dobrze, a podczas odwrotu wysadzono w powietrze wartownię gdańskiej policji, sześć magazynów amunicyjnych, stację kolejową i wiatę elektryczną, aby nie utrudniały kolejnego natarcia. Między 8.00 a 8.30 ppłk Henke ponownie próbował podpalenia lasu porastającego półwysep, lecz i tym razem operacja nie została zwieńczona sukcesem.

7 września 1939 r.

Wobec trudnej sytuacji major Sucharski zdecydował się na poddanie placówki. Nakazał zatem st. ogn. Piotrowskiemu wywieszenie na budynku koszar białej flagi. Ustny rozkaz o poddaniu placówki przenosił specjalny goniec. W Wartowni Nr 1 i placówce „Przystań” żołnierze przyjęli wiadomość o kapitulacji z niedowierzaniem i początkowo nie reagowali na wezwanie do opuszczenia pozycji. Jednak po krótkim czasie zaczęli opuszczać swoje stanowiska i grupować się w pobliżu koszar.

Ranni zostali przewiezieni do szpitali. Około 11.00 cała grupa westerplatczyków została ustawiona w okolicy Mewiego Szańca, gdzie żołnierzy posegregowano według stopni. Gen. Eberhardt pogratulował mjr Sucharskiemu nieprawdopodobnego wyczynu, jakim była obrona Składnicy przez tak długi okres czasu, a następnie pozwolił mu wziąć do niewoli oficerską szablę. Gest ten był szczególnym wyróżnieniem bohaterskiej załogi Westerplatte.

Quiz wiedzy:

O której godzinie padły pierwsze strzały na Westerplatte?

 Co oznacza skrót WST?

 Wymień nazwy przynajmniej trzech placówek, które broniły Westerplatte

Którego dnia walk dokonano nalotu bombowego?

Którego dnia próbowano podpalić teren Westerplatte za pomocą cystern z paliwem?

Gdzie po kapitulacji zebrano Westerplatczyków?

Która wartownia została całkowicie zniszczona podczas nalotu bombowego?

Ile było wartowni na Westerplatte?

W którym roku utworzono Wojskową Składnicę Tranzytową na Westerplatte?

Jakim gestem Niemcy uhonorowali obrońców Westerplatte?