Tyle samo, czyli po równo (scenariusz zajęć)
Małgorzata Barańska,
Ewa Jakacka
Maj 2014
Przykładowe ćwiczenie ze scenariusza: ● Powitanie. Dzieci stoją na obwodzie koła. Osoba prowadząca wyjaśnia: Przywitam każdego z was, mówiąc np. „Dzień dobry, Jasiu”. Jednocześnie będę unosić dłoń i pokazywać palce. Niech każdy z was odpowie mi: „Dzień dobry, pani” i pokaże tyle samo palców, ile z... więcej
Małgorzata Barańska
Magister pedagogiki w zakresie nauczania początkowego, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego. Uczy w klasach integracyjnych w Szkole Podstawowej nr 44 w Gdańsku, jest gorącą zwolenniczką mądrze prowadzonej integracji w nauczaniu i wychowaniu.
Prowadzi zajęcia na kursach doskonalących dla nauczycieli, jest współautorką lub autorką około 40 publikacji książkowych o charakterze metodycznym i ćwiczeniowym dla dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym oraz dla nauczycieli.
zobacz wszystkie artykuły
zobacz wszystkie artykuły
Ewa Jakacka
Absolwentka pedagogiki specjalnej na Uniwersytecie Gdańskim, nauczyciel dyplomowany. Ukończyła studia podyplomowe z zakresu pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz studia podyplomowe z zakresu zarządzania oświatą.
Od września 2007 jest dyrektorem Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Pruszczu Gdańskim. Społecznie pełni funkcję wiceprzewodniczącej Polskiego Towarzystwa Dysleksji
zobacz wszystkie artykuły
zobacz wszystkie artykuły
Przykładowe ćwiczenie ze scenariusza: ● Powitanie. Dzieci stoją na obwodzie koła. Osoba prowadząca wyjaśnia: Przywitam każdego z was, mówiąc np. „Dzień dobry, Jasiu”. Jednocześnie będę unosić dłoń i pokazywać palce. Niech każdy z was odpowie mi: „Dzień dobry, pani” i pokaże tyle samo palców, ile z... więcej
Scenariuszowi towarzyszą gotowe pomoce dydaktyczne – ilustracja przedstawiająca liczenie przy użyciu palców. Znajdziesz je TU.
Scenariusz nr 9 zajęć dla starszych przedszkolaków według Metody Dobrego Startu. Nawiązuje do publikacji Marty Bogdanowicz, Małgorzaty Barańskiej, Ewy Jakackiej Metoda Dobrego Startu. Od wierszyka do cyferki (Gdańsk 2012).
Określono w nim następujące cele:
Przykładowe ćwiczenie ze scenariusza: ● Powitanie. Dzieci stoją na obwodzie koła. Osoba prowadząca wyjaśnia: Przywitam każdego z was, mówiąc np. „Dzień dobry, Jasiu”. Jednocześnie będę unosić dłoń i pokazywać palce. Niech każdy z was odpowie mi: „Dzień dobry, pani” i pokaże tyle samo palców, ile zobaczył u mnie. Po przywitaniu wszystkich przedszkolaków nauczycielka wita również Misia Matematysia, pokazując mu zamkniętą dłoń. Powinna zapytać, czy dzieci się domyślają, dlaczego przywitała misia właśnie w taki sposób. ● Ćwiczenia usprawniające orientację w schemacie ciała. Dzieci stoją w rozsypce, zwrócone twarzą w tę samą stronę. Podskakują przez chwilę, żeby przyspieszyć bicie serca, a następnie kładą lewą dłoń na klatce piersiowej, starając się wyczuć jego uderzenia. Potem wspólnie z nauczycielką wskazują lewą ręką części ciała leżące po lewej stronie i nazywają je: lewe ramię, lewe biodro, udo, kolano, łydka, stopa. Następnie wykonują polecenia Matematysia, np. Lewym kciukiem dotknijcie prawego ucha, a prawym kciukiem – lewego ucha. Lewą dłoń połóżcie na prawym ramieniu, a prawą dłoń na lewym ramieniu. Na zakończenie ćwiczeń Misio Matematysio ogłasza konkurs, w którym zwyciężyć mogą nawet wszyscy jednocześnie. Odwrócę się tyłem, a wy będziecie biegać po sali. Gdy zawołam: „Raz, dwa, trzy, misio patrzy!”, zatrzymacie się i położycie prawą dłoń na lewym kolanie. Zwyciężą ci, którzy wykonają to zadanie dobrze i nie poruszą się, dopóki nie powiem: „koniec”.
Scenariusz nr 9 zajęć dla starszych przedszkolaków według Metody Dobrego Startu. Nawiązuje do publikacji Marty Bogdanowicz, Małgorzaty Barańskiej, Ewy Jakackiej Metoda Dobrego Startu. Od wierszyka do cyferki (Gdańsk 2012).
Określono w nim następujące cele:
- rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinestetycznych i motorycznych oraz ich integracji;
- kształcenie orientacji w schemacie ciała – lewa i prawa strona ciała, wskazywanie prawą dłonią lewych, a lewą dłonią prawych części ciała;
- kształcenie orientacji w przestrzeni – do przodu, w prawo, do tyłu, w lewo;
- rozwijanie znajomości pojęć matematycznych – tyle samo, po równo.
- poznanie znaku =, sposobu odczytywania i zapisywania go.
Przykładowe ćwiczenie ze scenariusza: ● Powitanie. Dzieci stoją na obwodzie koła. Osoba prowadząca wyjaśnia: Przywitam każdego z was, mówiąc np. „Dzień dobry, Jasiu”. Jednocześnie będę unosić dłoń i pokazywać palce. Niech każdy z was odpowie mi: „Dzień dobry, pani” i pokaże tyle samo palców, ile zobaczył u mnie. Po przywitaniu wszystkich przedszkolaków nauczycielka wita również Misia Matematysia, pokazując mu zamkniętą dłoń. Powinna zapytać, czy dzieci się domyślają, dlaczego przywitała misia właśnie w taki sposób. ● Ćwiczenia usprawniające orientację w schemacie ciała. Dzieci stoją w rozsypce, zwrócone twarzą w tę samą stronę. Podskakują przez chwilę, żeby przyspieszyć bicie serca, a następnie kładą lewą dłoń na klatce piersiowej, starając się wyczuć jego uderzenia. Potem wspólnie z nauczycielką wskazują lewą ręką części ciała leżące po lewej stronie i nazywają je: lewe ramię, lewe biodro, udo, kolano, łydka, stopa. Następnie wykonują polecenia Matematysia, np. Lewym kciukiem dotknijcie prawego ucha, a prawym kciukiem – lewego ucha. Lewą dłoń połóżcie na prawym ramieniu, a prawą dłoń na lewym ramieniu. Na zakończenie ćwiczeń Misio Matematysio ogłasza konkurs, w którym zwyciężyć mogą nawet wszyscy jednocześnie. Odwrócę się tyłem, a wy będziecie biegać po sali. Gdy zawołam: „Raz, dwa, trzy, misio patrzy!”, zatrzymacie się i położycie prawą dłoń na lewym kolanie. Zwyciężą ci, którzy wykonają to zadanie dobrze i nie poruszą się, dopóki nie powiem: „koniec”.
