Scenariuszowi towarzyszą gotowe pomoce dydaktyczne – ilustracja przedstawiająca liczenie przy użyciu palców. Znajdziesz je TU.

Scenariusz nr 9 zajęć dla starszych przedszkolaków według Metody Dobrego Startu. Nawiązuje do publikacji Marty Bogdanowicz, Małgorzaty Barańskiej, Ewy Jakackiej Metoda Dobrego Startu. Od wierszyka do cyferki (Gdańsk 2012).

Określono w nim następujące cele:

• rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinestetycznych i motorycznych oraz ich integracji;
• kształcenie orientacji w schemacie ciała – lewa i prawa strona ciała, wskazywanie prawą dłonią lewych, a lewą dłonią prawych części ciała;
• kształcenie orientacji w przestrzeni – do przodu, w prawo, do tyłu, w lewo;
• rozwijanie znajomości pojęć matematycznych – tyle samo, po równo.
• poznanie znaku =, sposobu odczytywania i zapisywania go.

Przykładowe ćwiczenie ze scenariusza: ● Powitanie. Dzieci stoją na obwodzie koła. Osoba prowadząca wyjaśnia: Przywitam każdego z was, mówiąc np. „Dzień dobry, Jasiu”. Jednocześnie będę unosić dłoń i pokazywać palce. Niech każdy z was odpowie mi: „Dzień dobry, pani” i pokaże tyle samo palców, ile zobaczył u mnie. Po przywitaniu wszystkich przedszkolaków nauczycielka wita również Misia Matematysia, pokazując mu zamkniętą dłoń. Powinna zapytać, czy dzieci się domyślają, dlaczego przywitała misia właśnie w taki sposób. ● Ćwiczenia usprawniające orientację w schemacie ciała. Dzieci stoją w rozsypce, zwrócone twarzą w tę samą stronę. Podskakują przez chwilę, żeby przyspieszyć bicie serca, a następnie kładą lewą dłoń na klatce piersiowej, starając się wyczuć jego uderzenia. Potem wspólnie z nauczycielką wskazują lewą ręką części ciała leżące po lewej stronie i nazywają je: lewe ramię, lewe biodro, udo, kolano, łydka, stopa. Następnie wykonują polecenia Matematysia, np. Lewym kciukiem dotknijcie prawego ucha, a prawym kciukiem – lewego ucha. Lewą dłoń połóżcie na prawym ramieniu, a prawą dłoń na lewym ramieniu. Na zakończenie ćwiczeń Misio Matematysio ogłasza konkurs, w którym zwyciężyć mogą nawet wszyscy jednocześnie. Odwrócę się tyłem, a wy będziecie biegać po sali. Gdy zawołam: „Raz, dwa, trzy, misio patrzy!”, zatrzymacie się i położycie prawą dłoń na lewym kolanie. Zwyciężą ci, którzy wykonają to zadanie dobrze i nie poruszą się, dopóki nie powiem: „koniec”.