Znajdź dla siebie

Aby proces nauczania i wychowania dzieci przebiegał efektywnie, niezbędna jest współpraca między wychowawcami i rodzicami. W pierwszej części spojrzeliśmy na to zagadnienie z perspektywy Rodzica. W tym numerze prezentujemy punkt widzenia Wychowawcy.

Artykuł został podzielony na kilka części – „kroków”:

• uświadomienie sobie misji i celu pracy zawodowej nauczyciela;
• rozpoznanie ryzyka trudnej rozmowy;
• pozytywne nastawienie i zaangażowanie;
• przyjęcie odpowiedzialności.

Każda z części została uzupełniona o odpowiedzi nauczycieli-praktyków na następujące pytania:

• Jak określiłabyś główny cel/cele swojej pracy nauczyciela wychowania przedszkolnego?
• Co stanowi dla Ciebie największą trudność w rozmowie z Rodzicami?
• Jakie aspekty współpracy z Rodzicami przynoszą Ci największą satysfakcję? Jaką rozmowę z Rodzicem uznajesz za udaną i owocną?
• Czego oczekujesz od Rodziców jako nauczyciel i wychowawca ich Maluchów?

W Ustawie o Systemie Oświaty (z dn. 7.09.1991 roku, art. 4) czytamy: Nauczyciel w swoich działaniach dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych ma obowiązek kierowania się dobrem uczniów, troską o ich zdrowie, postawę moralną i obywatelską z poszanowaniem godności osobistej ucznia. Ustawa określa również, iż jednym z zadań szkoły jest w szczególności wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny. Wspomaganie oznacza zaangażowanie nauczycieli we współpracę z rodzicami nie tylko w zakresie nauczania dzieci, ale również w obrębie ich wychowywania. Sfera wychowania dziecka jest bliska sferze rozwoju społeczno-emocjonalnego maluchów. Nauczyciele wychowania przedszkolnego w swojej misji dydaktyczno-wychowawczej i opiekuńczej stawiają sobie za cel obok rozwijania wiedzy dzieci na temat otaczającego je świata, również dbanie o ich rozwój emocjonalny i kształtowanie kompetencji współżycia najpierw w grupie rówieśniczej, a następnie w społeczeństwie w ogóle. Obecnie duży nacisk kładzie się na indywidualne podejście do każdego dziecka, na respektowanie potrzeb edukacyjnych każdego ucznia. Taka perspektywa bliska jest spojrzeniu rodzica na swoje dziecko. Prawdopodobnie dla każdego rodzica jego dziecko jest ukochane, wyjątkowe, niepowtarzalne, obdarzone szczególną osobowością, talentami. Spojrzenie nauczyciela na dziecko może, i nawet powinno, być podobne. Jednak postrzeganie wyjątkowości i indywidualności dziecka przez rodzica różni się od pojęcia wyjątkowości i indywidualności ucznia/wychowanka przez nauczyciela.