Po co dzieciom własne zdanie?
Małgorzata Stańczyk
Kwiecień 2014
W praktyce dzieci, jako osoby, które dopiero kształtują umiejętności radzenia sobie w świecie, przez większość czasu muszą się dostosowywać do zasad narzuconych przez dorosłych: rodziców, opiekunów, nauczycieli. Czy jednak posłuszeństwo faktycznie jest cechą, która pozwoli im się przystosować do ota... więcej
Małgorzata Stańczyk
Absolwentka psychologii i filozofii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Interesuje się psychodietetyką i tematyką żywienia dzieci ze specjalnymi potrzebami dietetycznymi. Autorka bloga parentingowego spelnionamama.pl.
zobacz wszystkie artykuły
zobacz wszystkie artykuły
W praktyce dzieci, jako osoby, które dopiero kształtują umiejętności radzenia sobie w świecie, przez większość czasu muszą się dostosowywać do zasad narzuconych przez dorosłych: rodziców, opiekunów, nauczycieli. Czy jednak posłuszeństwo faktycznie jest cechą, która pozwoli im się przystosować do ota... więcej
Pobierz
Ten plik można pobrać za pomocą SMS (1.23 PLN brutto) lub za pomocą pobrań.
Od Autorki: Wszyscy jesteśmy zgodni co do tego, że dzieci potrzebują bezpiecznych i równocześnie stymulujących warunków, które umożliwią im harmonijny rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy. Gdy jednak podejmujemy próbę sprecyzowania, jakie powinny być te warunki i jakiego rodzaju stymulację należy dostarczać dzieciom, nierzadko trudno o porozumienie. Czy dzieci powinny być z zasady posłuszne dorosłym, czy też mają prawo do samodzielnych decyzji i własnego zdania?
W praktyce dzieci, jako osoby, które dopiero kształtują umiejętności radzenia sobie w świecie, przez większość czasu muszą się dostosowywać do zasad narzuconych przez dorosłych: rodziców, opiekunów, nauczycieli. Czy jednak posłuszeństwo faktycznie jest cechą, która pozwoli im się przystosować do otaczającego świata i jako taka wymaga ciągłego wzmacniania? Alfie Kohn, autor książki „Wychowanie bez nagród i kar. Rodzicielstwo bezwarunkowe”, poddaje tę tezę w wątpliwość. Dziecięce posłuszeństwo potrzebne jest zazwyczaj znacznie bardziej opiekunom niż dzieciom, które do prawidłowego rozwoju osobowości i tożsamości potrzebują możliwości wyboru już od najmłodszych lat. Podejmowania decyzji uczymy się poprzez praktykę i ćwiczenia, a nie słuchając czyichś rad czy stosując się do poleceń tych, którzy „wiedzą lepiej”. Jeśli dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym nie nauczą się podejmować decyzji, ufać swoim wyborom i przewidywać ich konsekwencji, w wieku nastoletnim i w dorosłym życiu będą mieć z tym problem. Przekonanie o samoskuteczności jest jednym z podstawowych elementów warunkujących zdrowy obraz siebie. Kształtuje się ono poprzez podejmowanie własnych decyzji i płynące z tego poczucie, że mamy wpływ na to, co się wokół nas dzieje.
W praktyce dzieci, jako osoby, które dopiero kształtują umiejętności radzenia sobie w świecie, przez większość czasu muszą się dostosowywać do zasad narzuconych przez dorosłych: rodziców, opiekunów, nauczycieli. Czy jednak posłuszeństwo faktycznie jest cechą, która pozwoli im się przystosować do otaczającego świata i jako taka wymaga ciągłego wzmacniania? Alfie Kohn, autor książki „Wychowanie bez nagród i kar. Rodzicielstwo bezwarunkowe”, poddaje tę tezę w wątpliwość. Dziecięce posłuszeństwo potrzebne jest zazwyczaj znacznie bardziej opiekunom niż dzieciom, które do prawidłowego rozwoju osobowości i tożsamości potrzebują możliwości wyboru już od najmłodszych lat. Podejmowania decyzji uczymy się poprzez praktykę i ćwiczenia, a nie słuchając czyichś rad czy stosując się do poleceń tych, którzy „wiedzą lepiej”. Jeśli dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym nie nauczą się podejmować decyzji, ufać swoim wyborom i przewidywać ich konsekwencji, w wieku nastoletnim i w dorosłym życiu będą mieć z tym problem. Przekonanie o samoskuteczności jest jednym z podstawowych elementów warunkujących zdrowy obraz siebie. Kształtuje się ono poprzez podejmowanie własnych decyzji i płynące z tego poczucie, że mamy wpływ na to, co się wokół nas dzieje.
