Jak przygotować dziecko na przyjście rodzeństwa?
Agnieszka Pasternak
Kwiecień 2014
Oto pojawia się nowy, samozwańczy władca -uzurpator, a rodzice skłonni są poddawać się bezrefleksyjnie jego panowaniu. W królestwie zaczyna panować chaos. Mama w zasadzie nie odstępuje nowego dziecka na krok. Może z wyjątkiem sytuacji, kiedy niemowlę śpi w ciągu dnia. Jednak wówczas trzeba z kolei b... więcej
Agnieszka Pasternak
Psycholog, ukończyła studia psychologiczne (specjalność kliniczna) na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Pracuje w Specjalistycznej Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej w Skawinie. Uczestniczka podyplomowego kursu systemowo-psychodynamicznego przy Katedrze Psychiatrii CM UJ w Krakowie w ramach Sekcji Psychoterapii i Terapii Rodzin PTP. Zajmuje się diagnozą trudności szkolnych dzieci i młodzieży oraz prowadzi zajęcia grupowe dla najmłodszych.
zobacz wszystkie artykuły
zobacz wszystkie artykuły
Oto pojawia się nowy, samozwańczy władca -uzurpator, a rodzice skłonni są poddawać się bezrefleksyjnie jego panowaniu. W królestwie zaczyna panować chaos. Mama w zasadzie nie odstępuje nowego dziecka na krok. Może z wyjątkiem sytuacji, kiedy niemowlę śpi w ciągu dnia. Jednak wówczas trzeba z kolei b... więcej
Pobierz
Ten plik można pobrać za pomocą SMS (3.69 PLN brutto) lub za pomocą pobrań.
Dla dziecka w wieku przedszkolnym przyjście na świat młodszego rodzeństwa jest niejednokrotnie ekscytującym, obfitującym w wiele pozytywnych przeżyć wydarzeniem. Jednak równocześnie z punktu widzenia dziecka może być ono przyrównane do wybuchu rewolucji w królestwie, gdzie do tej pory rządził mały Król lub mała Królowa. Jak przygotować je na tą życiową zmianę? Jak postępować z dzieckiem, gdy nowy członek rodziny pojawi się w domu? – psycholog podpowiada!
Oto pojawia się nowy, samozwańczy władca -uzurpator, a rodzice skłonni są poddawać się bezrefleksyjnie jego panowaniu. W królestwie zaczyna panować chaos. Mama w zasadzie nie odstępuje nowego dziecka na krok. Może z wyjątkiem sytuacji, kiedy niemowlę śpi w ciągu dnia. Jednak wówczas trzeba z kolei być bardzo cicho, a co to za frajda dla przedszkolaka bawić się szepcząc?! Nawet w nocy nowe dziecko śpi w pokoju z rodzicami – jakaż to niesprawiedliwość, że ono może przebywać cały czas w miejscu, gdzie starsze dziecko ma „ograniczony dostęp”… Frustracja, złość, zazdrość to emocje, które słusznie mogą w tym czasie zawładnąć sercem przedszkolaka. Oczywiście obok nich są jeszcze inne uczucia: ciekawość co do tego małego człowieczka – jak wygląda, co potrafi, podekscytowanie zmianami w życiu rodziny, radość, że oto przybył ktoś, z kim będzie się można bawić cały dzień (dziecko może jeszcze nie mieć świadomości, że do momentu, kiedy możliwa będzie wspólna zabawa z rodzeństwem, musi upłynąć sporo czasu), duma z tego, że jest się starszym, bardziej rozumnym i doświadczonym dzieckiem, które może pomóc rodzicom w opiekowaniu się maluszkiem. Takie uczucia również – na szczęście – są wówczas udziałem dziecka. Niestety te trudne i nieprzyjemne emocje lubią brać górę i odzwierciedlać się w niekiedy bardzo wyrafinowanej formie zachowania (osobiście skutecznie zniweczyłam pewnego razu kąpiel młodszej siostry, wylewając na podłogę wodę z wanienki…).
Oto pojawia się nowy, samozwańczy władca -uzurpator, a rodzice skłonni są poddawać się bezrefleksyjnie jego panowaniu. W królestwie zaczyna panować chaos. Mama w zasadzie nie odstępuje nowego dziecka na krok. Może z wyjątkiem sytuacji, kiedy niemowlę śpi w ciągu dnia. Jednak wówczas trzeba z kolei być bardzo cicho, a co to za frajda dla przedszkolaka bawić się szepcząc?! Nawet w nocy nowe dziecko śpi w pokoju z rodzicami – jakaż to niesprawiedliwość, że ono może przebywać cały czas w miejscu, gdzie starsze dziecko ma „ograniczony dostęp”… Frustracja, złość, zazdrość to emocje, które słusznie mogą w tym czasie zawładnąć sercem przedszkolaka. Oczywiście obok nich są jeszcze inne uczucia: ciekawość co do tego małego człowieczka – jak wygląda, co potrafi, podekscytowanie zmianami w życiu rodziny, radość, że oto przybył ktoś, z kim będzie się można bawić cały dzień (dziecko może jeszcze nie mieć świadomości, że do momentu, kiedy możliwa będzie wspólna zabawa z rodzeństwem, musi upłynąć sporo czasu), duma z tego, że jest się starszym, bardziej rozumnym i doświadczonym dzieckiem, które może pomóc rodzicom w opiekowaniu się maluszkiem. Takie uczucia również – na szczęście – są wówczas udziałem dziecka. Niestety te trudne i nieprzyjemne emocje lubią brać górę i odzwierciedlać się w niekiedy bardzo wyrafinowanej formie zachowania (osobiście skutecznie zniweczyłam pewnego razu kąpiel młodszej siostry, wylewając na podłogę wodę z wanienki…).
