Z artykułu dowiesz się m.in.:

• czym jest temperament;
• jakie jego kategorie możemy wyróżnić;
• jaki wpływ na  model wychowania obrany przez rodziców i wychowawców powinna  mieć wiedza o temperamencie dziecka.

Artykuł ten stanowi świetny materiał do wykorzystania w ramach tzw. pedagogizacji!
Rodzice mogą bardzo wyraźnie dostrzec, jak dalece temperament jednego dziecka różni się od temperamentu innego przedszkolaka. Przekonują się również, że sposobów wychowania dzieci może być tak dużo, jak indywidualnych temperamentów dziecięcych... Dziecko dziedziczy geny po mamie i tacie. W genach zapisane są indywidualne, unikalne cechy człowieka. W materiale genetycznym człowieka znajdują się m.in. takie geny, które określają cechy temperamentu jednostki. (…) Mądrość rodzicielska w kontekście rozpoznawania temperamentu dziecięcego może wyrażać się w podjęciu starań, aby w sposób świadomy styl wychowania dopasować do temperamentu dziecka; również zasady współżycia w domu powinny uwzględniać temperamenty poszczególnych członków rodziny. Na przykład dziecko żywe, ruchliwe, szybko przyzwyczajające się do nowych sytuacji, wrażliwe na działanie silniejszych bodźców może potrzebować większego dozoru i kontroli ze strony osób dorosłych, powtarzanych wielokrotnie, prostych, krótkich instrukcji, częstszych przypomnień i upomnień, wielu zmian w zakresie pozytywnych wzmocnień i szczególnej konsekwencji podczas wymierzania „kar”; takie dziecko może odpoczywać w ruchu, dlatego jego aktywność fizyczna nie powinna być ograniczana ani interpretowana przez rodziców jako wyraz niesubordynacji czy złośliwości. Dziecko o tzw. trudnym temperamencie stanowi największe wyzwanie wychowawcze dla rodziców i nauczycieli. Co może być szczególnie istotne przy projektowaniu oddziaływań wychowawczych wobec takiego dziecka? Ważne jest rozumienie dziecka i jego potrzeb uwarunkowanych konstytucjonalnie – to układ nerwowy, a nie zła wola dziecka predysponuje je do pewnego rodzaju zachowania.