Od pierwszych lat życia dziecko „chłonie” plastykę, co jest naturalnym skutkiem jego witalności.  Najczęściej jest to oglądanie obrazów i rysunek. Rozpoczynając „edukację” przedszkolną, dziecko „ćwiczy” percepcję w kontakcie z otoczeniem, obcowanie ze zróżnicowanymi ‘obszarami’ plastyki oraz własną twórczość różnorodnymi technikami.

Plastyka w wychowaniu przedszkolnym spełnia funkcję stymulującą ogólny rozwój dziecka, począwszy od sfery osobowości, przez sferę emocjonalną, po poznawczą. Wzbogaca zasób wewnętrznych obrazów stanowiących pośrednie ogniwo w przejściu od stadium myślenia sensoryczno-motorycznego do zaczątków myślenia pojęciowego (abstrakcyjnego). To dzięki plastyce możliwe jest integrowanie treści należących do różnych dziedzin edukacji.

Udział dziecka w aktywności plastycznej wpływa na (u)kształtowanie: 

• wrażliwości zmysłowej;
• pobudzenia procesu spostrzegania, wyobraźni, koncentracji uwagi;
• usprawnienia myślenia konkretno-obrazowego;
• zdolności analizy i syntezy, porównywania i uogólniania;
• gestykulacji i zdolności manualnych (w konsekwencji usprawnia „małą” motorykę oraz sferę kinestetyczną organizmu);
• zdobywania wiedzy o świecie;  
• elementarnych pojęć dziecka o barwie, kształcie oraz budowie przedmiotów;
• ekspresji słownej dziecka i rozwoju mowy;
• zainteresowań i umiejętności technicznych;
• pomysłowości, kreatywności, et.c. .

W roku szkolnym 2009/2010 w grupie integracyjnej znalazły się dzieci w różnym wieku oraz z różnym poziomem funkcjonowania. Zdecydowaną większość stanowiły te dzieci, które miały istotne problemy rozwojowe, bądź nie uczęszczały wcześniej do przedszkola, w związku z czym nie miały doświadczenia w obcowaniu z plastyką oraz technicznych umiejętności w posługiwaniu się materiałami i narzędziami.

Na podstawie własnych, wieloletnich doświadczeń zawodowych w pracy z dziećmi oraz literatury wiem, iż zgodnie z etapami rozwoju psychoruchowego, dzieci młodsze, zagrożone niepełnosprawnością czy niepełnosprawnością intelektualną w szczególnym stopniu uczą się poprzez naśladownictwo dorosłych.

Mając tę okoliczność na uwadze pierwszymi krokami, jakie poczyniłyśmy było stworzenie możliwości do obcowania dzieci ze „sztuką”, poznawanie przez nie prostych technik plastycznych, oswajanie z podstawowymi materiałami i narzędziami. Celem jaki nam przyświecał było stworzenie sytuacji, w której dzieci podczas „zabawy” plastycznej uzyskają niezbędne wiadomości o technikach, materiałach, oraz narzędziach używanych do pracy, co w założeniu miało je doprowadzić do nabycia różnych umiejętności.

Z uwagi na powyższe, zachęcałyśmy dzieci do prac wymagających przyklejenia gotowych elementów w celu „badania” możliwości kleju, ćwiczenia umiejętności korzystania z kleju roślinnego (z czasem z kleju wszystko-klejącego np. wikolu),  racjonalnego stosowania go oraz ćwiczenia umiejętności rozmieszczenia elementów, komponowania pracy, technicznego przymocowania elementu  et.c. .

Jedną z łatwiejszych technik jaką wprowadziłyśmy w pierwszym okresie pobytu w grupie było wypełnianie konturu skrawkami papieru, następnie nawarstwianie go, a z czasem wydzieranie czy zgniatanie.

Nauczyłyśmy dzieci podstawowych sposobów składania kół, dlatego też  wykonywały one prace techniką orgiami płaskiego  tworząc prace według wzoru, a na dalszym etapie według własnego pomysłu.

Często wykorzystywałyśmy do przygotowania prac plastyczno-konstrukcyjnych materiał przyrodniczy, np. liście, ziemniaki, gałązki.

Dużą ilość czasu dzieci spędziły na swobodnym ugniataniu, formowaniu, a następnie intencjonalnym odtwarzaniu i tworzeniu form płaskich oraz przestrzennych, z ciastoliny i innych mas plastycznych.

Aby zachęcić podopiecznych do aktywności rysunkowej wykorzystywałyśmy flamastry i kredki świecowe (które nie wymagają dużego nacisku w celu pokolorowania płaszczyzny i dają szybki rezultat wykonywanej pracy).

Dzięki pomocy rodziców gromadziłyśmy stare gazety i pozwalałyśmy dzieciom czynić próby podstawowego cięcia nożycami.

Dzieci malowały farbami różne formaty papieru, co było okazją na poznawania możliwości tej techniki, mieszania kolorów podstawowych i poznawania nowych barw. Stosowanie różnorodnych formatów papieru używane do ćwiczenia wyzwalały w dzieciach pomysłowość w aranżowaniu płaszczyzny i zagospodarowaniu przestrzeni.

Ćwicząc warsztat techniczny wzbogacałyśmy go, w czasie zajęć grupowych, ale także indywidualnych (w czasie przeznaczonym na zabawę).

Dzieci niejednokrotnie były świadkami i uczestnikami przygotowywania elementów dekoracji sali,  ozdób świątecznych, przedmiotów na kiermasz wielkanocny. Obserwując pracę dorosłych niejednokrotnie prosiły o wskazówki, jak wykonać dany element, podejmowały próby, początkowo z pomocą osoby dorosłej, z czasem samodzielnie wykonując drobne elementy.

Dzieci coraz chętniej podejmowały próby tworzenia prac plastyczno-konstrukcyjnych według własnego pomysłu.

Systematyczne wzbogacanie warsztatu plastycznego dzieci skutkowało poszukiwaniem przez nauczycieli ciekawych, niezbyt skomplikowanych technik i rozwiązań w celu uzyskania atrakcyjnej pracy, czy waloru estetycznego.

Nabycie doświadczeń przez dzieci zaowocowało wzrostem zainteresowań plastycznych i ujawnianiem się, nieco większych niż przeciętne, w danym wieku, zdolności niektórych naszych wychowanków.

Aktywność plastyczna, sprawiająca dzieciom ogromną przyjemność zainspirowała nas do stworzenia w naszej sali „kącika plastycznego”. W uzgodnionym miejscu umieściłyśmy białe i kolorowe kartki papieru, farby plakatowe, klej, masy plastyczne, kredki, kawałki kolorowej bibuły oraz wcześniej przygotowywane przez nasz zespół (ale nie wykorzystane elementy dekoracji, prac tematycznych). Z dostępnego materiału dzieci korzystają w czasie wolnym.

Pomysł „kącika plastycznego” był przysłowiowym „strzałem w 10.”, gdyż dzieci chętnie zaglądają do niego. Z własnej inwencji tworzą prace z różnych materiałów odkrywając metodą  prób i błędów ich  nowe możliwości i ciesząc się z widocznych rezultatów swoich wysiłków. Tym samym samoistnie wzbogacają swój warsztat.

Rozwój zainteresowań, nabywanie doświadczeń, coraz większa sprawność techniczna wreszcie pojawienie się zwiastunów „kreatywności” w twórczości, zainspirowały nas do ‘skonfrontownia’ postępów „naszych” dzieci w szeregu ogólnopolskich konkursów plastycznych. Z czasem krąg chętnych zaczął się powiększać i prace wykonywały już nie tylko dzieci pełnosprawne, ale także ich niepełnosprawni koledzy. Obecnie, wszystkie wykonane przez dzieci prace biorą udział w konkursach i każdy ma szansę na zdobycie laurów, co dodatkowo motywuje je do działania.

Dziecko, tworzące pracę na określony temat konkursowy, zawsze ma do dyspozycji osobę dorosłą, która służy mu radą, a czasem „ukierunkowuje” w rozwiązaniu określonego problemu, przykładowo:

• podsunięciem pomysłu rozwiązania technicznego;
• zapoznaniem i demonstracją nowej, ciekawej wizualnie techniki plastycznej;
• przygotowaniem określonego formatu papieru, passe-partout i zróżnicowanego materiału plastycznego.

Ostateczna decyzja odnośnie wyboru materiału, techniki, łączenia różnych pomysłów twórczych, zawsze należy do dziecka (chyba, że regulamin konkursu stanowi inaczej). 

Wsparcie odbywa się zawsze w kontakcie indywidualnym, co tworzy więź i szczególny klimat pracy między dorosłym i dzieckiem, swoisty dialog twórczy. Zakres „pomocy” osoby dorosłej jest uzależniony od indywidualnych możliwości dziecka. Czasem zdarzają się sytuacje, że dziecko wykonuje „na próbę” trudniejsze elementy pracy. Następnie wybiera elementy i wykonuje pracę konkursową. Pozostałe elementy  dziecko wykorzystuje w dowolny sposób.  Niejednokrotnie zdarzają się sytuacje, że dzieci pełnosprawne zachęcone sukcesem wykonują duże ilości elementów, z których potem korzystają dzieci o mniejszej sprawności manualnej. 

Efektem pracy dzieci pod opieką zespołu:  Jolanty ANDRUSZKIEWICZ, Justyny JULECKIEJ, Małgorzaty KRZYWOSZ, oraz ostatnio włączonej w jego skład Moniki CYBULSKIEJ, są następujące sukcesy naszych wychowanków: 

• wyróżnienia specjalne – przyznane w ogólnopolskim konkursie plastycznym „Najpiękniejsza maska karnawałowa”, zorganizowanym przez Przedszkole Samorządowe nr 5 pod nazwą „Słonecznej Krainy Smoka Wawelskiego” w Krakowie – dla Bartka BORZYMOWSKIEGO, Wojtka MARCIŃCZYKA i Krystiana WESOŁOWSKIEGO;
• wyróżnienie  - przyznane  w ogólnopolskim konkursie plastycznym „Karta Wielkanocna”, zorganizowanym przez Przedszkole Niepubliczne pod nazwą „Słoneczny Domek” w Warszawie - dla Patrycji STACHYRA ;
• wyróżnienie  - przyznane w ogólnopolskim konkursie plastycznym „Stroik Wielkanocny” zorganizowanym przez Przedszkole Samorządowe nr 1 pod nazwą „Tęczowego Misia” wspólnie z Gminna Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Narkomanii w Szydłowcu - dla Wojtka MARCIŃCZYKA ;
• wyróżnienie  - przyznane  w ogólnopolskim konkursie plastycznym „Papierowa wiosna”, zorganizowanym przez Przedszkole Miejskie nr 29 pod nazwą „Akademii Uśmiechu” w Olsztynie – dla Patrycji STACHYRA ;
• III miejsce  - przyznane w „Bożonarodzeniowym Konkursie Plastycznym”, zorganizowanym przez Przedszkole Niepubliczne pod nazwą „Promyk” w Ełku  - dla Łucji SULEWSKIEJ ;
• wyróżnienie  -  przyznane w konkursie plastycznym „Kartka Wielkanocna”, zorganizowanym przez Miejskie Przedszkole pod nazwą „Mali Odkrywcy” w Ełku  - dla Krystiana WESOŁOWSKIEGO ;
• wyróżnienie  - przyznane w konkursie plastycznym „Pisanka Wielkanocna” zorganizowanym przez Mazurski Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli  w Ełku  -  dla Tomka BRZOZOWSKIEGO ;
•  II miejsce  - przyznane w wewnątrz-przedszkolnym konkursie „Karta Wielkanocna”  -  dla Artura NARUSZKIEWICZA .

Sukcesy podopiecznych dowodzą, iż przyjęta metodologia pracy nad dziećmi, wypracowana przez nasz zespół  jest optymalnie efektywna, a więc godna powielania w innych placówkach przedszkolnych.

Miejskie Przedszkole  „Słoneczka Ósemka” .