Edukacja włączająca nazywana jest inkluzyjną, która ma na celu udostępnienie wszystkim dzieciom z różnego rodzaju deficytami rozwojowymi (np. niepełnosprawnościami) WŁĄCZENIE we wspólną edukację z dziećmi pełnosprawnymi. Inkluzja w edukacji stoi w opozycji do modelu segregacyjnego. Model edukacji włączającej ma również inne założenia niż model integracji, w ramach którego dzieci z niepełnosprawnościami uczą się w specjalnie dobranych rówieśniczych grupach integracyjnych.

Edukacja włączająca zakłada, że dzieci z niepełnosprawnością przyjmowani są do przedszkoli i szkół masowych w sąsiedztwie zamieszkania. Umożliwia im to niewątpliwie zaistnienie w środowisku społecznym.

Współcześnie poszukuje się rozwiązań zarówno systemowych jak i edukacyjnych w celu jej pełnej realizacji. Edukacja włączająca niewątpliwie ma wpływ na reorganizację pracy nie tylko przedszkoli, ale również szkół ogólnodostępnych, aby mogły w nich kształcić się dzieci z niepełnosprawnościami. Oznacza to, że w grupach i klasach bawią się, uczą oraz funkcjonują dzieci w normie rozwojowej i dzieci z niepełnosprawnościami.

Edukacja włączająca jest wyznaniem dla osób organizujących proces kształcenia i wychowania jak i samych dzieci. Dzieci ze sprężonymi niepełnosprawnościami uczyły się wcześniej w placówkach specjalnych wraz z grupą dzieci o podobnych deficytach. Dzieci w normie rozwojowej często nie miały bliskiego kontaktu z osobami niepełnosprawnymi. Stąd, też wiele rzeczy może okazać się dla nich dziwnych lub śmiesznych.  Zabawa i nauka będzie nabierała innego charakteru i wymagała innych metod pracy. Dlatego nie ulega wątpliwości, że z osobami pracującymi w edukacji zostało postawione na pewno bardzo trudne zadanie.

Źródło: A. Myśliwiec, Czym jest edukacja włączająca? Bliżej Przedszkola, nr 4/2022, s. 36 – 37.