Poniżej opiszę metody najbardziej znanych twórców systemów (metod), które pojawiają się w treściach muzycznych realizowanych w pracy z dziećmi w przedszkolu. Zajęcia muzyczne można prowadzić metodami stworzonymi przez: Émile’a Jaques – Dalcroze’a, Carl’a Orff’a, Bati Strauss.

Metoda stworzona przez Émile Jaques – Dalcroze’a polega na doświadczaniu i wyrażaniu muzyki poprzez ruch. Celem tej metody są działania rozbudzające wyobraźnię, pozwalające przezwyciężyć nieśmiałość, wzmacniać koncentrację i umiejętność spontanicznego, swobodnego działania.

Najważniejsza jest muzyka, dzięki niej dzieci wrażają własne emocje. Metoda ta składa się z 3 elementów:

1. Improwizacji
2. Rytmiki
3. Solfeżu (nauka i metoda czytania nut głosem).

Metoda Carla Orff’a polega na rozwijaniu poczucia rytmu przez zabawy i ćwiczenia. Metoda ta dotyczy gry na prostych instrumentach perkusyjnych, tworzeniu muzyki i ruchu przy muzyce. Śpiew połączony z akompaniamentem instrumentów stwarza możliwość odkrywania i wyzwalania w sobie ekspresji tworząc poczucie wyjątkowości, tworząc równe szanse dla wszystkich dzieci. Instrumentarium zgodnie z założeniami składa się z instrumentów o prostej budowie. W skład instrumentarium wchodzą: bębenki, kastaniety, drewienka, tamburyny, janczary, pudełka akustyczne, trójkąty, marakasy, dzwonki melodyczne, talerze.

Metoda Bati Straus polega na aktywnym słuchaniu muzyki. Dzieci ilustrują prostymi ruchami, gestami i krokami tanecznymi wybrane utwory albo fragmenty. Stanowi to inspirujący element do działania. Dodatkową atrakcją są instrumenty i rekwizyty wykonane samodzielnie, dzięki którym dzieci poznają w niewerbalny sposób elementy różnych dzieł muzycznych, ich budowę, rytmikę, dynamikę, kolorystykę, potrafiąc w swobodny sposób zamieniać się rolami. Dzieci mogą również łączyć taniec ze śpiewem i grą na instrumentach. Kolejne etapy aktywnego poznawania utworu dotyczą słuchania połączonego z wymyśloną przez prowadzącego bajką/opowiadaniem, wprowadzaniem elementu ruchu, grą na instrumentach (wykonywanych samodzielnie) z możliwością wykorzystania partytury i łączeniem elementów tańca, ruchów, gestów z grą na instrumentach.

Bibliografia:

1. K. Cebula, M. Malecka, M. Marzec, J. Piotrowska, Kolorowe Karty, Przewodnik metodyczny, cz. 2, Wydawnictwo Mac S. A., Kielce 2023.