Nie ulega wątpliwości, że już od najmłodszych lat kontakt z książką ma wielką moc. Na początku wystarczy pozwolić dziecku poczuć radość słuchania, a potem czytania. To właśnie pierwsze lektury oddziałują z niezwykłą siłą, łącząc we wspólnocie przeżyć tego kto czyta i tego kto słucha. Pierwsza książka buduje mosty pomiędzy pokoleniami, łączy we wspólnocie przeżyć, śmiechu oraz wzruszeń. Dzieci słuchające opowiadań odczuwają magiczną bliskość, mając w nas oparcie w przeżywaniu lęku o los bohatera, trwogi, gdy zabłądzi, radości, gdy zdobędzie nagrodę. Umiejętność nazywania oraz akceptowania własnych niekiedy trudnych emocji, doznań, przeżyć stanowi najtrudniejszą sztukę, którą, musi opanować młody człowiek, aby osiągnąć wewnętrzną dojrzałość. Książka rozwija inteligencję emocjonalną. Identyfikując się z bohaterami dzieci utożsamiają się z ich losami, wyborami, klęskami i zwycięstwami. To lektura kształtuje postawę małego człowieka, porządkując wyobrażenia życia, wprowadzając w świat wartości, wykształcając zdolności empatyczne, rozbudzając wrażliwość i intuicję moralną, otwierając się na piękno świata oraz mądrość człowieka. Książka jest najlepszym przyjacielem dziecka, ponieważ pozwala zdystansować się wobec własnych doświadczeń, spojrzeć z daleka. Widząc radość i szczęście, ból i cierpienie dzieci zaczynają rozumieć siebie, własne reakcje. Mimo, że wiek XXI jest stuleciem milczenia, ponieważ język, którym posługujemy się stał się przekaźnikiem informacji oraz poleceń, a tymczasem książka operuje słowami, które mają moc, barwę oraz sens. Czytając lub słuchając książki dzieci doświadczają magicznej siły słów, rozwijając i wzbogacając własne słownictwo, rozbudzając wyobraźnie[1]. Z czasem dzieci dzięki mądrości i pomocy rodziców może samo zadeklarować aktywność czytelniczą, dlatego też warto je wówczas zachęcać do wspólnego czytania. Byle tylko nie przymuszać, nie nakazywać nie zostawiać go samego z książką[2]. Innym rodzajem czytania jest czytanie globalne (całowyrazowe nie analityczno – syntetyczne)[3].

Podsumowując powyższe rozważania warto dodać, że wspólne czytanie bez wątpienia buduje więź emocjonalną rodzica z dzieckiem, tworząc poczucie bliskości oraz bezpieczeństwa. Oglądanie ilustracji usprawnia koordynację wzrokowo – ruchową oraz stymuluje wzrok dziecka. Przez czytanie dziecko uczy się kojarzyć fakty, wnioskować i zestawiać przyczynę ze skutkiem. Kilkuminutowe czytanie spokojnym głosem uspokaja pozwala budować poczucie przewidywalności oraz przynależności do wspólnoty rodzinnej. Codzienne czytanie wspomaga rozwój mowy przez przyswajanie intonacji oraz melodii języka. Czytanie dostarcza wiedzy o otaczającym świecie, ludziach oraz przedmiotach. Literatura dostarcza wzorców osobowych, uczy jak mówić o swoich potrzebach oraz oczekiwaniach wobec innych osób[4].

[1] Leszczyński G., Radość czytania [w:] Książką połączeni, czyli o roli czytania w życiu dziecka, (red.,) Dul G., Humeniuk K., Instytut Książki, Kraków 2008.

[2] Swędowska M., Moje dziecko uczy się czytać. Jak mu pomóc?, [w:] Książką połączeni czyli uczymy się razem czytać, (red.,) Dul G., Humeniuk K., Instytut Książki, Kraków 2022.

[3] Trojanowicz – Kasprzak M., Czytanie globalne – jak to zrobić?, [w:] Bliżej Przedszkola, nr. 2, 2019.

[4] Gajewska M., Kontakt z książką a potrzeby i kompetencje małych dzieci [w:] Książką połączeni, czyli o roli czytania w życiu dziecka, (red.,) Dul G., Humeniuk K., Instytut Książki, Kraków 2008.