Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

   Ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Czuje się ono w niej bezpiecznie, staje się aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze. Dzielenie przestrzeni z drugą osobą nie musi być zagrażające, może stać się źródłem nawiązania bliskiego kontaktu, opartego na zaufaniu i współpracy, daje możliwość poczucia wspólnoty i przeżycia szczęścia.

Warunkiem prowadzenia zajęć jest zabawowa, radosna atmosfera, możliwość osiągania sukcesu w każdym ćwiczeniu i wspólna satysfakcja z pokonywania trudności.

Metoda gimnastyki twórczej (ekspresyjnej) Rudolfa Labana

To improwizacja ruchowa bez pokazania wzorca ruchu przez nauczyciela. Ważną rolę odgrywa tu inwencja twórcza ćwiczących, ich pomysłowość, fantazja doświadczenie ruchowe. W metodzie tej posługuje się różnymi formami ruchu, takimi jak: odkrywanie, naśladowanie, inscenizacja, gimnastyka wykorzystująca ruch naturalny, pantomima, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, taniec, opowieść ruchowa, itp. Nauczyciel staje się współuczestnikiem i współpartnerem zabaw. Metoda ruchowa ekspresji twórczej daje możliwość rozwijania się w zakresie między innymi: wyczucia własnego ciała, wyczucia przestrzeni, wyczucia ciężaru ciała (siły), doskonaleniu płynności ruchu, w zakresie kształtowania umiejętności współdziałania z partnerem lub grupą.

Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona

Polega na wykonywaniu zestawów ćwiczeń pomagających między innymi dzieciom mającym trudności z czytaniem, pisaniem, z zapamiętywaniem, a także z nawiązywaniem kontaktów z otoczeniem, wspiera układ odpornościowy.
Ważnym elementem ćwiczeń jest picie wody (nasz organizm w większości składa się z wody, picie wody pobudza energię). Woda jako najlepszy elektrolit zapewnia efektywne przyswajanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji, a także sprawny przebieg elektrycznych i chemicznych procesów w mózgu i całym ciele. Metoda ta pobudza do rozwoju zablokowane wcześniej wskutek stresu, chorób lub błędów wychowawczych możliwości fizyczne intelektualne i psychiczne.

Metoda aktywnego słuchania muzyki Bati Strauss

Istotą tej metody jest chęć przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej poprzez tzw. "aktywne słuchanie". Polega ono na wykonywaniu prostych układów rytmiczno - tanecznych proponowanych przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to ruchy ilustrujące krótkie opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym. Zabawy rytmiczne są pierwszym etapem przygotowującym do wprowadzenia instrumentów perkusyjnych, z którymi dziecko ma możliwość aktywnego uczestniczenia w utworze muzycznym jako współwykonawca lub dyrygent.

Metody aktywne ożywiające działania pedagogiczne

Pedagogika zabawy „Klanza”

Głównym celem metody jest wspieranie dzieci i młodzieży (oraz osób z nimi pracujących) w ich indywidualnym rozwoju, wzrastanie w społeczeństwie i ku niemu. Rozwijanie ich zainteresowań oraz możliwości w atmosferze akceptacji, zrozumienia a przede wszystkim zabawy, która jest podstawową formą aktywności dzieci i najszybszą oraz najlepszą drogą do ich pełnego rozwoju. Podstawę w pracy daną metodą oraz w jej zrozumieniu stanowi holistyczna koncepcja człowieka, która zakłada, że każdy człowiek jest w stanie się rozwijać i wykorzystać każdą sytuację, która go spotyka. Jego możliwości rozwojowe są bardzo duże, ale i zależne od oddziałujących na nie czynników oraz środowiska, w którym żyje.

Głównym atrybutem wykorzystywanym w pracy opisywaną metodą jest duża, kolorowa chusta, która przyciąga uwagę dzieci, ożywia je i daje im wiele radości, uśmiechu. Pomaga dzieciom zapomnieć o strachu i poznać lepiej innych uczestników zabawy. Jest ona wspaniałym środkiem do rozbudzenia dziecięcej wyobraźni, kiedy staje się balonem, wiatrem, łodzią, siecią rybacką oraz tym wszystkim, o czym tylko można pomarzyć. Możliwości jej zastosowania są nieograniczone, dlatego staje się ona dowodem na to, że im prostsze formy i pomoce, tym lepsza zabawa. Zapewnia ona doznania wielozmysłowe: wzrokowe, słuchowe, dotykowe, węchowe oraz łączy je z doznaniami ruchowymi.

Metoda twórczego myślenia J. Osborne „Burza mózgów”

Metoda znana jako „giełda pomysłów”, „fabryka pomysłów”, „sesja wartościowania” lub „metoda Osborna”. Może być stosowana jako rozgrzewka  twórcza przed określonym zadaniem lub jako metoda rozwiązywania problemów oraz jako definiowanie pojęć przez skojarzenia. Metoda pozwala uzyskać w krótkim czasie dużą liczbę zróżnicowanych rozwiązań jednego problemu.

„Burzę mózgów" należy podzielić na trzy etapy:

• wytwarzanie pomysłów
• ocena i analiza pomysłów według ustalonych kryteriów
• zastosowanie pomysłów, rozwiązań w praktyce

Gry planszowe

  Gry i zabawy są znanym elementem zajęć w przedszkolu . Oprócz dobrej zabawy niosą ze sobą treści dydaktyczne i wychowawcze. Uczą ścisłego przestrzegania reguł. Gry planszowe wpływają na: 

• twórcze myślenie,
• rozwijają wyobraźnię,
• zmuszają do współdziałania,
• wymuszają precyzyjne redagowanie poleceń,
• są niekonwencjonalnym sposobem uczenia się,
• dają satysfakcję z wykonanej pracy,
• treści ujęte w grach głęboko zapadają w pamięć.

Techniki parateatralne

Drama

Wzbogaca wyobraźnię, rozwija pamięć, pobudza do działania twórczego, rozbudza refleksje, pomaga w zrozumieniu motywacji różnych zachowań, pozwala na samodzielną analizę utworu literackiego. Nauczyciel przedstawia dzieciom fikcyjną sytuację, a oni, wykorzystując wyobraźnię, pamięć, zmysły, swoje ciało i głos, przedstawiają coś, co nie jest w danej chwili obecne. Drama to jedyna metoda, która w swej istocie zainteresowana jest jednostką, jej indywidualnością i niepowtarzalnością. To jedyna metoda, która angażuje na jednym zajęciu wszystkich wychowanków.
Drama to wielka przygoda, niespodzianka, to ogromne napięcie, które rozciąga się pomiędzy wyobrażeniem i działaniem. Gdy uczestnicy dramy mają różne poglądy, napięcie jest większe i wejście w rolę jest głębsze. Warto uświadomić sobie, iż drama nie jest jednak ani teatrem, ani spektaklem, ani aktorstwem. W teatrze jest aktor i widz, w dramie nie ma takiego podziału, wszyscy uczestniczą jednocześnie w fikcji dramatycznej. W teatrze są gotowe scenariusze, rekwizyty, kostiumy, scena. Drama nie ma gotowych scenariuszy i nie ma inscenizacji, przedstawienia końcowego. W dramie ważne są efekty uzyskiwane na każdych kolejnych zajęciach, ważny jest sam proces, a nie efekt końcowy w postaci spektaklu.

Pantomima

Połączenie ruchu, gestu, mimiki – właściwie każdą sytuację można wyrazić ruchem, dlatego pantomima jest bardzo przydatną metodą już w pracy z dziećmi młodszymi. Pozwala ona na ujawnianie swoich uczuć, oraz emocji.

Pantomima stwarza wspaniałe sytuacje, w których wyobraźnia uaktywnia się jednocześnie u osoby prezentującej pantomimę w różnych sytuacjach, jak również u jej odbiorcy.

Metody z zakresu edukacji matematycznej

Edukacja matematyczna wg Edyty Gruszczyk - Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej

Jest niezmiernie ważne u wszystkich dzieci, nawet u tych, u których rozwój mieści się w normie. W szczególności jednak powinniśmy poświęcić uwagę dziecku, gdy pojawiają się trudności rozwojowe. Pani Edyta Gruszczyk Kolczyńska i Ewa Zielińska na podstawie długich obserwacji stworzyły program wspomagania rozwoju umysłowego łącząc go w jeden proces:

• intensywne wspomaganie rozwoju inteligencji operacyjnej dzieci,
• kształtowanie odporności emocjonalnej potrzebnej dzieciom do pokonywania trudności,
• rozwijanie umiejętności matematycznych dokonywanych w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji i wymaganych potem na lekcjach matematyki.

Metody wspomagające naukę czytania

Metoda odimiennej nauki czytania dr Ireny Majchrzak

  Dr Irena Majchrzak uważa, iż najmniejszą jednostką poznawczą systemu, jakim jest pismo, musi być od razu całe słowo. Wtedy celem odczytywania jakiegokolwiek napisu jest zrozumienie jego treści.

   Odimienna metoda nauki czytania stosowana jest już wśród bardzo małych dzieci (2–3 latki). Punktem wyjścia jest pokazanie dziecku jego imienia – „wizytówki”, a następnie imion znanych bliskich mu osób. Dzięki temu dziecko zauważa, iż imię można nie tylko usłyszeć i wymówić, lecz również zobaczyć, że samo dziecko zostało przedstawione w kształcie liter, lub, że zostało schowane za zasłoną liter. Następne etapy to wiele gier i zabaw pozwalających dzieciom na poznanie pozostałych imion, wyrazów, oraz liter alfabetu.

  „Sprawdzanie obecności”, „ściana pełna liter”, „deszcz imion”, „targ liter”, „gra w sylaby”, „nazywanie świata” i inne sformułowania – to nazwy ćwiczeń oraz hasła charakterystyczne dla metody dr Ireny Majchrzak.

Podstawowe założenia odimiennej metody nauki czytania są następujące:

  - wprowadzanie dziecka w świat słów powinno odbywać się na zasadzie zabaw i gier, przynoszących dziecku radość   i satysfakcję,                                   

  -  celem nauki czytania jest zrozumienie sensu i znaczenia   poszczególnych słów, a nie pozbawionych znaczenia oddzielnych liter, dlatego dziecko poznaje przede  wszystkim wyrazy, a następnie litery, z których są    zbudowane,

 - dziecko na początku otrzymuje określony, skończony zbiór    liter – alfabet; wie, że wszystkie wyrazy można stworzyć  wykorzystując znane mu już litery.

Metoda ta uwalnia od napięć i lęków nie tylko dziecko, lecz także nauczycieli, wychowawców i rodziców.

Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz

Jej założeniem jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych i funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Metoda dobrego startu wszechstronnie oddziaływuje na rozwój psychomotoryczny dziecka i ułatwia naukę czytania i pisania. Może być wykorzystywana w pracy z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się w celu stymulowania rozwoju, jak i z dziećmi o zaburzonym rozwoju w celu rehabilitacji zaburzeń. Metoda spełnia również rolę profilaktyczną. Zapobiega występowaniu dysleksji rozwojowych, czyli specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, a tym samym niepowodzeniom szkolnym. Elementem uatrakcyjniającym zajęcia są odpowiednio dobrane do ćwiczeń piosenki o tematyce dziecięcej.

Metody relaksacyjne

Bajkoterapia

Jej celem jest lepsze zrozumienie dziecka oraz jego problemu. Dostarczenie mu wiedzy oraz pozytywnych wzorców zachowania, sprawia, że dziecko poznaje różne sposoby myślenia jak i działania dzięki czemu potrafi sam stawić czoła problemom.

Maria Molicka, autorka wielu bajek terapeutycznych, wyróżnia trzy gatunki bajek terapeutycznych:
Bajki relaksacyjne – ich celem jest wywołanie odprężenia oraz uspokojenia. Fabuła bajki zawsze dzieje się w miejscu bardzo dobrze znanym dziecku, ale jednocześnie spokojnym, przyjaznym oraz bezpiecznym. Bohater wszystkimi swoimi zmysłami doświadcza miejsca, w którym przebywa, co sprawia, że również dziecko odbiera bajkę swoimi wszystkimi zmysłami. Relaks ma za zadanie odprężyć mięśnie dziecka. Im jest on głębszy, tym łatwiejsze jest odprężenie, uspokojenie oraz lepsze samopoczucie. Wszystkie zmartwienia dziecka oraz lęki są wyciszane oraz schodzą na dalszy plan. Dziecko, które posiada spokój wewnętrzny, łatwiej upora się

z trudnościami jakie stawia mu życie.

Bajki psychoedukacyjne – ich priorytetem jest wprowadzanie pozytywnych zmian w zachowaniu dziecka. Bajkowy bohater zawsze przeżywa problem podobny do tego, który trapi dziecko. Dzięki temu dziecko zdobywa ważne doświadczenie, które uczy jakie wzory postępowania należy w danym momencie zastosować. Bajki te wspomagają trudny proces dorastania dziecka, wskazują nowe wzory myślenia o sytuacjach lękotwórczych.

Bajki psychoterapeutyczne – zawierają zupełnie inny sposób myślenia sprawiający, że sytuacje lękotwórcze dziecko odczuwa w zupełnie inny, nowy sposób. Zastępczo zaspakajają potrzeby dziecka, dowartościowują je, dają poczucie zrozumienia poprzez akceptację. Budują pozytywne emocje, nadzieję oraz przyjaźń, które prezentują bajkowe postacie. Przekazują wiedzę o lękach dziecka oraz wskazują sposoby radzenia sobie z nimi. Celem nadrzędnym tych bajek jest obniżenie lęku u dziecka.

Muzyka relaksacyjna

Jest ona najprostszą a zarazem bardzo skuteczną formą kształtowania pozytywnych emocji wśród dzieci polegającą na słuchaniu krótkich utworów lub fragmentów odpowiednio dobranej muzyki artystycznej, poważnej.

Muzyka relaksacyjna ma bardzo duży wpływ na zdrowie i dobre samopoczucie. Pozwala ona redukować stres, lęki, depresje.

  Bardzo ważna w doborze muzyki do ćwiczeń jest tonacja, tempo, oraz czynniki psychologiczne, fizjologiczne i estetyczne, po to by spowodować różnorodne reakcje słuchowe, fizyczne i emocjonalne.