Witaj, Wiosno! (scenariusz inscenizacji dla 3-, 4-latków)
Natalia Petrynka-Szymańska
Marzec 2014
Scena 7. Na scenę wchodzą Słońce, Wietrzyki i Deszcz. Wypowiadając ostatni wers, Słońce tupie nogą i mówi głośno. Wietrzyki 1 i 2, kiedy wypowiadają swoją rolę, zwracają się twarzą do Słońca. Wietrzyk 2 dmucha i wypowiada swoją rolę głośno, udając groźbę. Deszczyk tupie delikatnie nogami o podłogę. ... więcej
Pobierz
Pomoce dydaktyczne 2
Ten plik można pobrać za pomocą przelewu (3.99 PLN brutto) lub za pomocą pobrań dołączanych do miesięcznika BLIEJ PRZEDSZKOLA.
Scena 7. Na scenę wchodzą Słońce, Wietrzyki i Deszcz. Wypowiadając ostatni wers, Słońce tupie nogą i mówi głośno. Wietrzyki 1 i 2, kiedy wypowiadają swoją rolę, zwracają się twarzą do Słońca. Wietrzyk 2 dmucha i wypowiada swoją rolę głośno, udając groźbę. Deszczyk tupie delikatnie nogami o podłogę. ... więcej
Ten plik można pobrać za pomocą przelewu (3.99 PLN brutto) lub za pomocą pobrań dołączanych do miesięcznika BLIEJ PRZEDSZKOLA.
Ostatnio pobierane
Znajdź dla siebie
lato
zakończenie
dyżur wakacyjny
metody
trzylatek
czterolatek
pięciolatek
sześciolatek
matematyka
czytanie
język angielski
integracja
ekologia
technika
plastyka
mowa
muzyka
percepcja wzrokowa
percepcja słuchowa
sprawność ruchowa
kompetencje społeczne
rozumowanie przyczynowo-skutkowe
rozwój manualny
eksperyment
prawo oświatowe
czytanie globalne
zabawa
zjawiska atmosferyczne
Scenariuszowi towarzyszy gotowa pomoc dydaktyczna – podkład muzyczny do piosenki „Kolorowa wiosna”. Znajdziesz go TU.
Inscenizacja o wiosennej tematyce, która została przygotowana z uwzględnieniem możliwości dzieci 3-, 4-letnich.
Scena 7. Na scenę wchodzą Słońce, Wietrzyki i Deszcz. Wypowiadając ostatni wers, Słońce tupie nogą i mówi głośno. Wietrzyki 1 i 2, kiedy wypowiadają swoją rolę, zwracają się twarzą do Słońca. Wietrzyk 2 dmucha i wypowiada swoją rolę głośno, udając groźbę. Deszczyk tupie delikatnie nogami o podłogę. Kwestię wypowiada spokojnie, powoli, melancholijnie. Następnie aktorzy wracają na swoje miejsca. Słońce: Wiosno, Wiosno ukochana, jak dobrze, że zima pożegnana. Teraz ja na niebie rządzę i chmurami rozporządzę. Wietrzyk 1: To nie lato, Słonko drogie. Nie bądź dla nas takie srogie. Pozwól listkom się kołysać i kwiatom powoli rozkwitać. Wietrzyk 2: Nie bądź taki pewny swego, drogi kolego. Kiedy dmuchnę, chuchnę w chmurę, to zrobię w niej dziurę i deszcz poproszę, by pokapał sobie trochę. Deszczyk: Kap, kap, kap, delikatnie w szyby stukam, swego miejsca tutaj szukam. Wiem, że czasem w kość wam daję i że miewam złe zwyczaje. Dziś do przyjaciół Wiosny dołączyłem, by roślinkom milej było. Kiedy kwitną i wzrastają, ludzi urodą zachwycają.
Inscenizacja o wiosennej tematyce, która została przygotowana z uwzględnieniem możliwości dzieci 3-, 4-letnich.
Scena 7. Na scenę wchodzą Słońce, Wietrzyki i Deszcz. Wypowiadając ostatni wers, Słońce tupie nogą i mówi głośno. Wietrzyki 1 i 2, kiedy wypowiadają swoją rolę, zwracają się twarzą do Słońca. Wietrzyk 2 dmucha i wypowiada swoją rolę głośno, udając groźbę. Deszczyk tupie delikatnie nogami o podłogę. Kwestię wypowiada spokojnie, powoli, melancholijnie. Następnie aktorzy wracają na swoje miejsca. Słońce: Wiosno, Wiosno ukochana, jak dobrze, że zima pożegnana. Teraz ja na niebie rządzę i chmurami rozporządzę. Wietrzyk 1: To nie lato, Słonko drogie. Nie bądź dla nas takie srogie. Pozwól listkom się kołysać i kwiatom powoli rozkwitać. Wietrzyk 2: Nie bądź taki pewny swego, drogi kolego. Kiedy dmuchnę, chuchnę w chmurę, to zrobię w niej dziurę i deszcz poproszę, by pokapał sobie trochę. Deszczyk: Kap, kap, kap, delikatnie w szyby stukam, swego miejsca tutaj szukam. Wiem, że czasem w kość wam daję i że miewam złe zwyczaje. Dziś do przyjaciół Wiosny dołączyłem, by roślinkom milej było. Kiedy kwitną i wzrastają, ludzi urodą zachwycają.
Pomoce
Pliki umieszczone są do osobnego pobrania
Jeśli jesteśmy bliscy Twojemu sercu, sprawdź, jak możesz nam pomóc zobacz