Udział rodziców w procesie diagnostycznym małego dziecka
Anna Wójcik-Zdyb
zobacz wszystkie artykuły
Zdarza się, iż trudne zachowania dziecka w młodszym wieku, uznawane jako uciążliwe, dziwaczne, wzbudzają niepokój osób z najbliższego otoczenia. Może to stanowić bodziec do podjęcia decyzji dotyczącej konsultacji specjalistycznych w celu rozpoznania zachowania jako normy rozwojowej. P... więcej
Zdarza się, iż trudne zachowania dziecka w młodszym wieku, uznawane jako uciążliwe, dziwaczne, wzbudzają niepokój osób z najbliższego otoczenia. Może to stanowić bodziec do podjęcia decyzji dotyczącej konsultacji specjalistycznych w celu rozpoznania zachowania jako normy rozwojowej.
Początkowo, kiedy pojawia się jakiś kłopot dotyczący zachowania dziecka, rodzice dają sobie
zwykle czas na samodzielne zrozumienie oraz podjęcie próby poradzenia sobie z zaistniałą sytuacją. Ważne jest jednak, aby wyznaczyć niezbyt długi okres próby podejmowanych działań zmierzających do rozwiązania problemu (od 3 tygodni do 3 miesięcy).
(…) Wspólne poszukiwanie rozwiązania problemu może przebiegać w taki sposób, iż rodzice przypisują trudnym zachowaniom dziecka inne znaczenie niż specjaliści, nie podejmując działań zmierzających do dokonania właściwego rozpoznania, bądź nie stosują się do wskazówek i zaleceń odnoszących się do pracy z dzieckiem.
Artykuł porusza problem organizacji współpracy z rodzicami w czasie, gdy stwierdza się potrzebę zasięgnięcia porady specjalistycznej co do nietypowych zachowań ich dziecka.
