Fragment artykułu:
Coraz więcej przedszkoli zarówno publicznych, jak i niepublicznych organizuje tzw. grupy żłobkowe. Są to oddziały przeznaczone dla dzieci dwuletnich (a nawet nieco młodszych), które jeszcze oficjalnie (zgodnie z Ustawą o systemie oświaty) nie mogą uczestniczyć w edukacji przedszkolnej. Jednak praca z grupą dwulatków nie jest łatwa. Wymaga szczególnego przygotowania samej placówki i dokształcenia nauczycieli, ale co równie ważne, także intensywnej współpracy z rodzicami.
Zgodnie z Ustawą o systemie oświaty z 7 września 1991 r. z późniejszymi zmianami (rozdział 2, art. 14.1.), wychowanie przedszkolne obejmuje dzieci od trzeciego do szóstego roku życia (w szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor może przyjąć dziecko dwuipółletnie, zgodnie z art. 14.1b.). Jednak decyzja o obniżeniu wieku szkolnego do szóstego roku życia spowodowała, że wielu dyrektorów placówek obawia się o miejsca pracy nauczycieli i zaczyna organizować grupy dla młodszych dzieci. Ze względu na ograniczenia prawne, nie mogą to być typowe grupy przedszkolne, zatem nazwano je grupami żłobkowymi. Skorzystano między innymi z ułatwień, jakie niesie ze sobą Ustawa o formach opieki nad dziećmi do lat trzech, czyli tzw. ustawa żłobkowa (ustawa ta weszła w życie dnia 4 kwietnia 2011 r.).
Okazuje się jednak, że decyzja o organizacji grup dla dzieci młodszych (bo już półtorarocznych, dwuletnich) nie zawsze jest łatwa i niesie ze sobą wiele poważnych konsekwencji.

W dalszej części artykułu przeczytamy:
- o problemach i wyzwaniach, które stają przed placówkami chcącymi stworzyć tzw. grupy żłobkowe;
- o kompetencjach dwulatków w zakresie samodzielności życiowej;
- o czynnikach wpływających na obniżoną samodzielność małych dzieci.

Objętość artykułu: 2 strony.