Główny temat zaproponowanego tryptyku „Przedszkole i szkoła jako przestrzenie tworzenia kultury” zostanie opracowany w następujących artykułach:
1. Rozważania o człowieku, przedszkolu, szkole, przestrzeniach i barwach kultury.
2. Kultura przestrzeni przedszkola, szkoły oraz jej niektóre odmiany i metafory.
3. Kultura współdziałania i współbycia jako zadanie wychowania przedszkolnego.
Temat pierwszy wyjaśnia pojęcia kluczowe dla całego cyklu: przestrzeń, przestrzenność, kultura. Akcentuje bogactwo przestrzeni i związanych z nimi zachowań, określa współbycie jako priorytet edukacji.
Temat drugi przybliża przestrzenie przedszkola i szkoły w postaci metafor: placówka jak ogród, orkiestra, wędrówka. Wydobywa fenomeny współdziałania i współbycia.
Temat trzeci ukazuje proces kształtowania wraz z dziećmi kultury współdziałania i współbycia. Przedstawia wartości kompleksowego uczenia się ważne w innowacyjnych koncepcjach pedagogicznych, by prawdziwie być i działać wspólnie.

Fragment artykułu:
Miejsce, przestrzeń, przestrzenność można rozpatrywać z punktu widzenia wielu nauk, poszukując także określeń artystycznych i potocznych. Istotne jest, że charakteryzuje je wyjątkowa wielość znaczeń. Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka (1978) przybliża pojęcie miejsca aż w siedmiu znaczeniach. Oto kilka z nich: „wolna przestrzeń, gdzie można się zmieścić albo coś zmieścić, którą można zająć, zapełnić czymś”; „pozycja kogoś lub czegoś w zespole podobnych osób, rzeczy, zjawisk; ranga, funkcja, stanowisko”. Pierwsze wyjaśnienie ma charakter geograficzno-techniczny, drugie wiąże się z przestrzenią interpersonalną. Miejsce i przestrzeń wzajemnie się określają i dookreślają. Przestrzeń jest bardziej nieokreślona, kojarzy się z ruchem, bezkresem, pauzą. Niektórzy uczeni porównują ją do ramy, której centrum stanowi poruszająca się istota.
Jeśli przedszkole lub szkołę nazwiemy ramą przestrzeni, to będą one miały także jakiś „punkt główny” i, sądzę, wiele poruszających się istot. W niniejszym przypadku poszukujemy wartościowych przestrzeni społecznych, a więc dobrych relacji wzajemnych pomiędzy ludźmi.

W dalszej części tekstu:

• zapoznamy się z pojęciem przestrzeni, przestrzenności i kultury współbycia;
• dowiemy się, czym jest sztuka tworzenia różnych przestrzeni kultury przez dorosłych i dzieci;
• dowiemy się, jak za pomocą konkretnych zabaw kształtować u dzieci postawę otwartości.

Objętość artykułu: 3 strony.