Radość i sens interpersonalnego współbycia w przestrzeniach szkoły i przedszkola (cześć II)
Dr Bronisława Dymara
zobacz wszystkie artykuły
Wybieranie narzuca konieczność intensywniejszej pracy umysłu, twórczego zaangażowania, krytycyzmu, słowem – wielu cech innowacyjnego działania. Zatem otwartą, innowacyjną postawę nauczyciela czynimy niezbędnym warunkiem rozwoju dziecka, jego wychowania i samowychowania w toku uczenia si... więcej
Zobacz również
pedagogika współbycia
Wybieranie narzuca konieczność intensywniejszej pracy umysłu, twórczego zaangażowania, krytycyzmu, słowem – wielu cech innowacyjnego działania. Zatem otwartą, innowacyjną postawę nauczyciela czynimy niezbędnym warunkiem rozwoju dziecka, jego wychowania i samowychowania w toku uczenia się.
Treść prezentowanych strategii jest z jednej strony sposobem migawkowego ukazania tego, co w nauczaniu-uczeniu się kompleksowym jest ważne dla wychowania, z drugiej stanowi progresywny obraz działań zgodnych z tendencjami edukacyjnymi, preferowanymi dopiero teraz, szczególnie intensywnie w ciągu ostatniego dziesięciolecia, choć mają one swe korzenie w pedeutologii i wielu koncepcjach dydaktycznych XIX i pierwszej połowy XX w.
W artykule zostały szczegółowo opisane następujące trzy strategie i sensy radosnego współbycia: moje i nasze cele, treści nauczania a wzrastanie duchowe oraz barwy dialogu i jego konteksty.
