Radość i sens interpersonalnego współbycia w przestrzeniach szkoły i przedszkola
Dr Bronisława Dymara
zobacz wszystkie artykuły
Wybieranie narzuca konieczność intensywniejszej pracy umysłu, twórczego zaangażowania, krytycyzmu, słowem – wielu cech innowacyjnego działania. Zatem otwartą, innowacyjną postawę nauczyciela czynimy niezbędnym warunkiem rozwoju dziecka, jego wychowania i samowychowania w toku uczenia si... więcej
Zobacz również
pedagogika współbycia
Wybieranie narzuca konieczność intensywniejszej pracy umysłu, twórczego zaangażowania, krytycyzmu, słowem – wielu cech innowacyjnego działania. Zatem otwartą, innowacyjną postawę nauczyciela czynimy niezbędnym warunkiem rozwoju dziecka, jego wychowania i samowychowania w toku uczenia się.
Badania codziennych działań nauczycieli związanych z procesem dydaktyczno-wychowawczym wskazują, że znaczna większość stara się zmieścić w regułach domniemanej poprawności, opartej na własnym doświadczeniu, wzbogaconym wiedzą z zakresu pedagogiki uklasycznionej, szczegółowo sklasyfikowanej. Ideałem wielu realizatorów dyrektyw pedagogicznych staje się tzw. wypośrodkowanie, „uśrednienie poziomu nauczania i wymagań” w klasie szkolnej, co powoduje tworzenie sztucznych scenariuszy dopasowywania się do wzoru zatwierdzonego przez najwyższy urząd.
Autorka dalszą część swoich rozważań skoncentrowała na zagadnieniu innowacyjności w nauczaniu w kontekście meandrów dydaktycznej poprawności, a także szeroko opisała cechy działań nauczyciela sprzyjające wychowaniu, autokreacji i współbyciu dzieci oraz dorosłych.
