Zapraszamy do lektury drugiego artykułu z nowego cyklu „Sprzymierzeńcy w wychowaniu”!

Fragment artykułu:
Wymiana informacji o dziecku pomiędzy przedszkolem a domem rodzinnym znajduje liczne uzasadnienia odsyłające do rozwoju dziecka, jego własnej i społecznej przyszłości. Miejsce, środowisko życia i otoczenie społeczne pełni w tym procesie niezwykle doniosłą rolę.
Przedszkole nie powinno ignorować granic ukształtowanych kulturą domu rodzinnego dziecka. Nauczyciele nie mogą zapominać, że próg placówki przekroczyło dziecko konkretnych rodziców, członek określonej rodziny, uczestnik jej życia, codziennych problemów i trosk. Przedszkole, nie tracąc nic z własnej autonomii, powinno zatem szanować postawy, które w dziecku kształtuje dom, otwierać się na nie i stwarzać sytuacje, w których może je poznawać, tym samym rozwijając podmiotowy charakter tożsamości przedszkolaka. Robi to nauczyciel, który – na przykład – inicjuje cykliczne (raz w tygodniu, miesiącu) indywidualne opowiadania dzieci o ważnych dla nich rzeczach przyniesionych z domu, o ulubionych miejscach, jakie mają w nim domownicy, o rodzinnych smakołykach, momentach znaczących dla całej rodziny; albo kiedy znajduje czas na wspólne oglądanie starych fotografii, drzew genealogicznych, itp. Można na tej podstawie sformułować postulat nigdy niekończącego się, wzajemnego poznawania kultur, spontanicznego i nieuniknionego wiązania ich w procesie kształtowania tożsamości dziecka w toku edukacji przedszkolnej.

Artykułowi towarzyszy informacja o tym, jak być nauczyciele-sprzymierzeńcem oraz rodzicem-sprzymierzeńcem.

Objętość artykułu: 2 strony.