Fragment artykułu:
Otwarta komunikacja interpersonalna wymaga odwagi, pracy nad sobą, cierpliwości i treningu – przecież sposobu porozumiewania uczymy się z pokolenia na pokolenie. Nie ma więc możliwości, by dokonać pewnych zmian bez wysiłku. Dlatego – mimo wiedzy na temat znaczenia komunikacji interpersonalnej – nauczyciele wracają do starych, mało skutecznych sposobów porozumiewania się z dziećmi. W jaki sposób tego uniknąć?
Czasem nauczyciele mówią lub myślą o metodzie Gordona w następujący sposób: „ja to znam, to nie działa”; „to trochę utopijne podejście”; „niełatwa w zastosowaniu”; „dzieci uczą się dyscypliny poprzez konsekwentne zachowanie dorosłych”; „trzeba chwalić”; „nauczyciele nie muszą mówić o tym, co czują”; „nauczyciele uczą, nie muszą wychowywać”; „jak nauczyciel zapanuje nad grupą bez możliwości karania za złe zachowanie?”. Skąd takie przekonania?
W poszukiwaniu odpowiedzi zapewne kluczową kwestią jest fakt, że skuteczna komunikacja przedstawiona w metodzie Gordona polega na „odsłonięciu się”, czyli pokazaniu innym, jacy naprawdę jesteśmy, oraz służy wewnętrznej, osobistej przemianie. Niewielu osobom przychodzi z łatwością podjęcie takiego wyzwania.

W dalszej części artykułu znajdziemy praktyczne przykłady do przeanalizowania z zakresu błędów w stosowaniu metody Gordona i komunikacji „bez przegranych” dotyczących komunikatu „JA”/ „TY” oraz wysyłania kolejnych komunikatów zamiast słuchania – wraz z propozycją rozwiązania.

Objętość artykułu: 2 strony.