Scenariuszowi towarzyszą gotowe pomoce dydaktyczne:

• szablon dyplomu i wzory opasek oraz rysunki pojazdów ratunkowych – TU;
• ilustracje znaków drogowych - TU;
• oraz fotografie przedstawiające różne niebezpieczne sytuacje – TU;
• plakat „Uwaga, ogień!”, który został dołączony do numeru 2.137 luty 2013 – TU możesz go zobaczyć i zamówić.

Oparto go o następujące cele szczegółowe – dziecko:

• wie, jak zachować się w sytuacjach trudnych;
• zna numery alarmowe;
• potrafi dopasować odpowiedni numer telefonu alarmowego do odpowiedniego pojazdu specjalnego;
• swobodnie wypowiada się na dany temat;
• naśladuje głosem sygnały alarmowe pojazdów specjalnych;
• potrafi wcielić się w odpowiednią rolę;
• potrafi wykonać pracę plastyczną.

Fragment opowiadania „Klementynka i babcia”: Pewnego zimowego dnia Klementynka jak co dzień przygotowywała się do pójścia do przedszkola. Odprowadzała ją babcia, ponieważ mama i tata wyjechali do cioci, i mieli wrócić wieczorem. W drodze do przedszkola dziewczynka wesoło rozmawiała z babcią o gościu – panu policjancie, który miał odwiedzić przedszkole. Gdy dotarły do budynku przedszkola, Klementynka szybko przebrała się w szatni, pożegnała się z babcią i pobiegła na salę, gdzie pozostałe dzieci z niecierpliwością oczekiwały gościa. Po powrocie do domu Klementynka z przejęciem opowiadała babci, czego nauczyła się w przedszkolu, ale babcia była dziwnie smutna, zamyślona i szybko położyła się do łóżka, mówiąc, że źle się czuje. Klementynka poszła do swojego pokoju i cichutko zaczęła się bawić, nie chcąc babci przeszkadzać. Po jakimś czasie zajrzała do pokoju, ale babcia dalej spała, oddech miała ciężki, a na policzkach wypieki. Dziewczynka próbowała ją obudzić, ale niestety babcia nie reagowała na jej wołanie. Wtedy Klementynka przypomniała sobie, o czym opowiadał pan policjant. Nie namyślając się dłużej, podeszła do telefonu i drżącymi palcami zaczęła wybierać numer 999 (tutaj można zapytać dzieci, czy wiedzą, gdzie dziewczynka zadzwoniła), który zapamiętała z przedszkola. Po sygnale pani dyspozytorka z pogotowia (bo tam dodzwoniła się dziewczynka) zapytała Klementynkę o powód, dla którego dzwoni i czy to przypadkiem nie są jakieś żarty (…).