"Ważne jest stwarzanie okoliczności do rozwoju samoregulacji dziecka. Dawanie mu wszystkiego, co zechce od razu czy unikanie sytuacji, w której musi chwilę poczekać, temu nie sprzyja. Z drugiej strony trudno jest wymagać od trzylatka, by siedział grzecznie w foteliku w trakcie dwugodzinnej podróży. Powinniśmy stwarzać dziecku adekwatne do wieku sytuacje, z którymi będzie mogło poradzić sobie samo lub z naszą pomocą. (...) Warto rozmawiać z dzieckiem o czekaniu, wyjaśniać mu, dlaczego musimy czekać i że to jest trudne zadanie. Dobrze też wymyślać z dzieckiem sposoby, jak poradzić sobie w takiej sytuacji, np. bawiąc się w domu w lekarza, w sklep, odgrywając również sytuację czekania w poczekalni lub przy kasie (ustawiając lalki i misie, które z nami czekają w kolejce). W pracy z młodszymi dziećmi warto wykorzystywać zabawy ruchowe. Jeżeli jest taka możliwość, dziecko staje kilka kroków od nas, a my mówimy, jakimi skokami ma do nas dotrzeć, np. dwa kroki słoniowe, jeden tip-top, dwa skoki kangurka, trzy kroki robota."