Podtytuł: Nauczycielska diagnoza rozpoznawania uzdolnień matematycznych dzieci (charakterystyka drugiego segmentu diagnozy)

Jest to trzeci wykład z serii o matematycznie uzdolnionych dzieciach. W pierwszym (BLIŻEJ PRZEDSZKOLA nr 11.122/2011) omówiłam cechy ich umysłu oraz wyniki badań, według których oszacowałam liczbę uzdolnionych i wybitnie uzdolnionych przedszkolaków oraz małych uczniów. W drugim (BLIŻEJ PRZEDSZKOLA nr 12.123/2011) przedstawiłam pierwszy segment nauczycielskiej diagnozy rozpoznawania uzdolnień matematycznych. Pozostał do omówienia drugi segment tej diagnozy oraz zalecenia dotyczące wspomagania rozwoju umysłowego uzdolnionych matematycznie dzieci wraz z ich edukacją matematyczną. Podczas lektury artykułu warto korzystać także z przypisów zawierających więcej informacji o opisywanym problemie.
Omawiając ten segment diagnozy, mogę tylko naszkicować zadania diagnostyczne, które dzieci rozwiązują w trakcie diagnozy. Obawiam się bowiem, że nieodpowiedzialni dorośli – po przeczytaniu krótkiego z konieczności artykułu – mogą uczyć rozwiązywania tych zadań w intencji: "moje dzieci muszą dobrze wypaść w diagnozie, niezależnie od tego, czym zostały obdarzone".

W dalszej części artykułu Autorka poruszyła problem dotyczący tego, co wiadomo o uzdolnionych matematycznie dzieciach po przeprowadzeniu pierwszego segmentu diagnozy i co składa się na drugi segment diagnozy nauczycielskiej. Zawarła opis eksperymentu diagnostycznego i sposób oceny funkcjonowania dzieci w jego ramach. Przedstawiła także wskazówki dotyczące interpretacji wyników z drugiego segmentu diagnozy nauczycielskiej.