Podtytuł: Jakie są tego przyczyny i w jaki sposób można zmienić na lepsze ich funkcjonowanie.

Starszaki wróciły z ogrodu do przedszkola. Romek zdjął kurtkę i rzucił na podłogę, szarpiąc, zdejmuje buty, rozrzuca je i biegnie do sali zabaw. Zuzia nie spłukała toalety w łazience, rzuciła ręcznik na podłogę, nie zakręciła kranu, nie zamknęła drzwi. Marcin z dumą oświadcza: Jestem dyżurnym. Kładzie na stole kilka talerzy i łyżek, zaczyna biegać to tu, to tam. Dzieci oglądają z zainteresowaniem obrazki w książeczkach, Piotruś sięga po jedną, zagląda do niej i wypuszcza z ręki. Bierze następną i porzuca ją, i tak kilka razy.
Obserwując tak funkcjonujące dzieci, odnosi się wrażenie, że sieją bałagan wokół siebie. Wykonują kilka prostych czynności, tracą zainteresowanie tym, co robią, i porzucają przedmioty. Mają też kłopoty z porozumiewaniem się: przerywają wypowiedź w nieoczekiwanym miejscu i zaczynają mówić o czymś innym. Wszystko bez ładu i składu.

W artykule poruszono zagadnienie przyczyn siania bałaganu przez dzieci (także w kontekście domowego wychowania dzieci w zakresie samoobsługi), opisano znaczenie kontekstu sytuacyjnego w kształtowaniu czynności samoobsługowych i dbałości o zachowanie ładu i porządku w otoczeniu (koncepcja schematów, skryptów i planów), przedstawiono proces konstruowania skryptów umysłowych przez dzieci i sposoby wspomagania dzieci w ich budowaniu (tak, aby nie siały bałaganu wokół siebie).