Towarzyszą mu pomoce dydaktyczne do realizacji zajęć o tematyce dotyczącej wizyty w gabinecie lekarski/pobycie w szpitalu, które – w skali 1:1, do samodzielnego wydruku – można pobrać TU.

Z dalszej części artykułu dowiemy się:

• dlaczego dzieci boją się lekarza, czyli jak powstaje mechanizm lękowy u dziecka;
• jakie są etapy emocji, które towarzyszą dziecku podczas przechodzenia przez doświadczenie pobytu w gabinecie lekarskim lub szpitalu;
• jak oswajać dziecko z sytuacją lękową tak, aby rozwiać jego obawy i pomóc mu w pokonaniu strachu.

Artykuł może okazać się przydatny w ramach tzw. pedagogizacji rodziców!

Fragment artykułu:
Dzieci zazwyczaj boją się wizyty u lekarza. Rodzice wiedzą o tym i rozumieją przyczyny strachu dziecka. Sami bowiem doświadczają niejednokrotnie podobnego uczucia w związku z wizytą w gabinecie specjalisty. Dzieci, w zależności od etapu rozwoju, na jakim się znajdują, są w takiej trudnej sytuacji daleko bardziej wrażliwe, bezradne i bezbronne niż dorośli.
Dorośli zapewne pamiętają z własnego dzieciństwa przykre doświadczenia związane z bólem towarzyszącym zabiegom medycznym. Jednak dorośli wykazują lepszą odporność psychofizyczną, posiadają dojrzalsze mechanizmy radzenia sobie ze strachem i bólem. Dlatego też charakter przeżywania i manifestowania strachu przed badaniem lekarskim jest u dzieci specyficzny, zazwyczaj inny niż u osób dorosłych. Płacz, krzyk, histeria, próba ucieczki, szarpanie się, kopanie i uderzanie, aż po objawy somatyczne, takie jak na przykład bóle brzucha, wymioty, duszności – to częste, aczkolwiek nie jedyne objawy wywołane lękiem przed zabiegami medycznymi.
Lęk wpisany jest w samą istotę bycia pacjentem. Bycie pacjentem oznacza bowiem, iż zdrowie, a czasem nawet życie człowieka znajduje się w niebezpieczeństwie, jest w jakiś sposób zagrożone. Naturalną reakcją człowieka na zagrożenie zdrowia czy życia jest strach oraz chęć walki/ucieczki. Pobyt w przychodni lekarskiej czy szpitalu związany jest często z przykrymi doznaniami fizycznymi oraz emocjonalnymi. Pacjenci doświadczają przede wszystkim bólu fizycznego o różnych źródłach i nasileniu. Obok bólu pojawiają się inne nieprzyjemne doznania, np. swędzenie, pieczenie, nudności, wymioty, biegunki, zawroty głowy, osłabienie, gorączka. Złe samopoczucie współwystępuje z lękiem, który ugruntowany jest w odzywającym się w związku z za burzeniem stanu zdrowia (choroba) „instynktem samozachowawczym” człowieka. Badanie lekarskie oraz procedura leczenia wiążą się bardzo często z zabiegami, które naruszają integralność jednostki. Pacjent czuje lęk wywołany ingerencją drugiej osoby w ciągłość jego organizmu (ciała). Lęk ten może być spotęgowany dezorientacją pacjenta – dziecko nie rozumie, co oznaczają poszczególne czynności lekarza, jakie będą ich skutki, nie wie, co będzie się działo potem, co jeszcze może je spotkać, czy poczuje się lepiej, czy też gorzej.