Znajdź dla siebie

"(...) Najmłodsi empatyzują niejako intuicyjnie, obserwując zachowanie drugiego człowieka, często naśladując np. płacz czy śmiech, niezależnie od tego, czy im samym dzieje się krzywda. W warunkach przedszkolnych można to zaobserwować w grupach trzylatków, zwłaszcza we wrześniu, kiedy dziecko wchodzi do sali, w której inne dzieci płaczą (proces adaptacji). Wtedy, nawet jeśli ten wchodzący maluch trzymał się dzielnie i nie widział powodu do płaczu, może się zdarzyć, że poczuje się zaniepokojony, zrobi mu się smutno i też zacznie płakać. Czasem właśnie z tego niepokoju (to też forma empatii), ale bywa także, że żal mu jest innych dzieci, dlatego smuci się razem z nimi. To świadczy o wrażliwości, którą warto wykorzystać do wyrabiania nawyków uczących empatii, bo przecież tego rodzaju umiejętność społeczna jest na etapie przedszkolnym ważniejsza niż cyfry czy litery. (...)"