Skłonności do rozwiązywania problemów za pomocą przemocy pojawiają się znacznie wcześniej, niż sądzi większość społeczeństwa. Dlatego niezbędne jest dostarczenie dzieciom i wychowawcom konkretnej wiedzy, która wyznaczy granice pomiędzy dopuszczalnym i niedopuszczalnym zachowaniem.
O przemocy wśród dzieci od czasu badań przeprowadzonych przez Olweusa w latach siedemdziesiątych napisano dziesiątki artykułów i książek, stworzono programy przeciwdziałania temu zjawisku. Mimo to przemoc w szkołach wciąż się nasila, a społeczeństwo wydaje się wobec niej bezradne. Temat pojawia się w mediach, w następstwie przerażających samobójstw dzieci, a przed kilkoma laty ówczesny minister nauki rozwiązania problemu szukał w represyjnych metodach oddzielania agresywnych dzieci od reszty społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ośrodki wychowawcze mają rację bytu, czy nie, taki projekt jest wynikiem braku pomysłu, co robić, żeby do rozwoju mechanizmu przemocy nie dopuścić.

Autorka omawia zjawisko przemocy i przedstawia działania prewencyjne, które można prowadzić już z dziećmi w wieku przedszkolnym. Przedstawia bogatą literaturę kierowaną do dzieci i nauczycieli, która pomaga w podejmowaniu tematu różnych obliczy przemocy i przeciwdziałania jej. Jest w nich mowa m.in. o granicach zabawy (jak rozróżnić dopuszczalne i niedopuszczalne zachowania), o sposobach na rozwiązywanie konfliktów i o działaniach terapeutycznych, które należy podjąć, gdy już doszło do przemocy.