Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, wbrew swojej nazwie, nie jest metodą koncentrującą się na usprawnianiu ruchowym uczestników zajęć. Podstawowym jej celem jest rozwijanie sfery emocjonalno-społecznej oraz świadomości samego siebie i innych osób za pomocą ruchu i kontaktu fizycznego – dotyku.
Metoda Ruchu Rozwijającego wspomaga rozwijanie pozytywnego stosunku do siebie i innych osób w otaczającej rzeczywistości. Weronika Sherborne opisała ten cel lapidarnie, lecz celnie – dzięki Ruchowi Rozwijającemu uczestnicy będą się czuli w swoim ciele jak w domu oraz będą potrafili nawiązywać dobre relacje z samymi sobą i z innymi. Zgodnie z założeniami Rudolfa Labana, będą mogli zaspokoić swoją potrzebę twórczej aktywności. W trakcie zajęć prowadzonych MRR dzieci – podobnie jak podczas spontanicznej zabawy – poznają swoje otoczenie i uczą się czuć w nim bezpiecznie, dzięki czemu otwierają się na twórcze działanie i nawiązują relacje z innymi osobami. Ważnym celem tych zajęć jest rozwijanie świadomości różnorodnych cech ruchu, co wydaje się szczególnie istotne w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju, które mają trudności z różnicowaniem i kontrolą tempa ruchu, jego siły, kierunku oraz stopnia swobody ruchu (tj. kontrolą własnej aktywności ruchowej). Ćwiczenia oparte na MRR są dla nich okazją do nabywania umiejętności kontrolowania swojego ciała, a co za tym idzie, także sfery emocji, form kontaktów społecznych i zachowania. Podczas planowania zajęć powinno się uwzględniać te informacje.

Poprzez lekturę artykułu zapoznamy się ze strukturą zajęć prowadzonych w oparciu o Metodę Ruchu Rozwijającego, a w szczególności z dynamiką relacji podczas zajęć prowadzonych tą metodą oraz z kategoriami stosowanych ćwiczeń.