Kierowanie oświatą wiąże się z wieloma różnorodnymi problemami natury socjologicznej, psychologicznej, technicznej, ekonomicznej czy administracyjnej. Z reguły problematyka ta odnosi się do działań złożonych i dlatego samo wyrażenie „kierowanie” jest wieloznaczne.
Wraz z rozwojem techniki, nauki i kultury zmienia się poziom życia społeczeństwa, a także system oświaty. Placówką oświatową przestaje już zarządzać dyrektor, który tylko – choć gorliwie – wykonuje zalecenia ministra, kuratorium czy wydziału oświaty. W obecnych czasach dyrektor musi być osobą, która liczy się ze zdaniem rodziców swoich podopiecznych. (…) W związku z tym zmienia się model współczesnego dyrektora placówki oświatowej. Dyrektor otrzymuje szeroki zakres obowiązków i zwiększa się jego odpowiedzialność, ale by mógł temu sprostać, musi najpierw stać się prawdziwym menedżerem, który posiada wiedzę, umiejętności zarządzania i kierowania, kwalifikacje pedagogiczne oraz kompetencje ekonomiczne, prawne i psychologiczne. A nade wszystko musi pamiętać o tym, iż jest człowiekiem o określonej osobowości, która wpływa na nauczycieli i ich podopiecznych.

Autorka w swoim tekście przedstawiła m.in. trzy role pełnione przez dyrektora, a wynikające z teorii organizacji i zarządzania, opisała „model” dyrektora-menadżera, przedstawiła style kierowania według koncepcji R. Lippitta i R.K. Whita oraz podała sugestie dotyczące tego, co to znaczy być dobrym dyrektorem.