W wieku sześciu lat w płacie czołowym mózgu występuje największa ilość połączeń neuronalnych. Jednak utrzymane zostają jedynie te, których dziecko używa. Mózg konsekwentnie kieruje się bowiem zasadą: „Używaj lub wyrzuć!”. Stabilizuje się tylko część połączeń, a im jesteśmy starsi, tym mamy ich mniej. Te struktury, które są wykorzystywane, mózg dalej rozbudowuje, nieużywane uznaje za niepotrzebne i usuwa.
Dyskutując o tym, w jakim wieku dzieci powinny iść do szkoły, warto spojrzeć na problem z punktu widzenia neurobiologii i zapytać, jakie środowisko lepiej wspiera ich rozwój, co sprzyja wykorzystaniu potencjału, jaki sześciolatkom dała natura, w jakich warunkach ilość stabilizujących się połączeń jest większa, a w jakich giną. Choć droga do pełnego zrozumienia procesów uczenia się jest jeszcze długa, to wiedza, jaką dziś dysponujemy, pozwala na sformułowanie pewnych tez.

Z dalszej części artykułu dowiemy się m.in., czym jest neuroplastyczność i jaki wpływ na rozwój naszego mózgu ma środowisko, w którym przebywamy. Autorka wskazała także na czynniki istotne dla rozwoju dziecka w wieku do lat sześciu oraz określiła relację pomiędzy zabawą a nauką.