W obliczu zmian w programie wychowania przedszkolnego, wprowadzających od września 2015 roku obowiązkowe nauczanie języka obcego dla pięciolatków, ożyły dyskusje na temat wczesnego nauczania języków obcych. To dobry moment, aby przyjrzeć się najbardziej rozpowszechnionym przekonaniom i wyjaśnić, ile jest w nich prawdy…
(…) Istnieją obawy, że wczesna nauka języka obcego jest obciążeniem dla umysłu dziecka i że dziecko będzie mylić języki. Niesłusznie. Wiele dzieci na świecie uczy się dwóch języków już w domu. Umysł dziecka oddziela obydwa języki i dziecko wcześnie się uczy, kiedy używać każdego z nich. Na przykład rozmawia w jednym z matką, a w innym z ojcem. Dziecko w dwujęzycznej rodzinie uczy się dwóch języków tak samo szybko jak inne dzieci uczą się jednego. Nie jest opóźnione w stosunku do dzieci jednojęzycznych. Wręcz przeciwnie, badania dowodzą, że mózg dwujęzycznego dziecka jest bardziej rozwinięty w częściach odpowiedzialnych za język, pamięć i uwagę (Kuhl, 2004; Genese, Paradis, Crago 2004). Podobnie dzieci, które pobierają dwujęzyczną wczesną edukację szkolną, osiągają często lepsze wyniki niż ich rówieśnicy, którzy uczą się tylko w języku ojczystym (Collier, Thomas, 2004)...