Fragment artykułu:
Wiemy już, że nie jeden trzylatek, który zaczął uczęszczać do przedszkola, nie jest samodzielny w takich czynnościach, jak jedzenie, korzystanie z łazienki, ubieranie i rozbieranie się (BLIŻEJ PRZEDSZKOLA nr 3.126/2012). Ponadto wykazuje zasadnicze trudności w pozostaniu w nowym miejscu bez opieki, źle znosi nieobecność bliskiej osoby. Mogłoby się wydawać, że są to jedyne dysfunkcje w rozwoju dzieci trzyletnich. Być może słowo dysfunkcja jest tu pewnym nadużyciem. Jednak z punktu widzenia nauczycielki pracującej w grupie trzylatków, niesamodzielność dziecka może być sporym problemem, jeśli chodzi o funkcjonowanie grupy. Wspomniane trudności wpływają na organizację działania dzieci w grupie, na pracę nauczycielki, ale także, o ile nie przede wszystkim, na samopoczucie dziecka niesamodzielnego. A co za tym idzie, na sposób postrzegania przez siebie samego oraz resztę grupy.
Czy brak samodzielności jest jednym problemem rozwojowym w grupie trzylatków? Niestety nie. Dzieci trzyletnie, które przyszły do przedszkola, często wykazują braki również w innych umiejętnościach. Problemy te są w dużej mierze rezultatem zaniedbań rodziców. Wynikają także z indywidualnego rozwoju każdego dziecka. Z doświadczenia wiadomo jednak, że w większości przypadków są one konsekwencjami leżącymi po stronie rodziców, wynikającymi z braku czasu dla dziecka oraz z przekonania, że każda potrzebna umiejętność po prostu pojawi się w określonym momencie.

Maluchy, które rozpoczynają swoją przedszkolną przygodę, często mają trudności z odnalezieniem się w nowej sytuacji. Jakiego rodzaju braki wykazują trzylatki? Jakie źródło mają problemy wychowawcze w tej grupie przedszkolnej? Z jakimi konsekwencjami tych braków należy się liczyć? M.in. na te pytania znajdziemy odpowiedź w tymże artykule.

Objętość artykułu: 3 strony.