W dobie zaniku wartości, edukacji rozchwianej między nauczycielem nie do końca rozumiejącym potrzebę dialogu a nauczycielem wychowawcą wchodzącym w dialog, należy się zastanowić, czy edukacja globalna niesie szanse, czy stanowi zagrożenie.
(…) Nas – nauczycieli, opiekunów wychowawców, zajmuje globalizacja edukacji i jej pojmowanie. Dostrzegamy w niej zarówno szanse, jak i zagrożenia. Centrum Północ-Południe Rady Europy zaproponowało następujące wyjaśnienie tego terminu: „Edukacja globalna jest to edukacja, która otwiera ludziom oczy i umysły na świat oraz uświadamia o konieczności podejmowania działań na rzecz dążenia do większej sprawiedliwości, równości i zagwarantowania respektowania praw człowieka dla wszystkich”. Dlatego szkoły coraz częściej podejmują współpracę z organizacjami takimi jak UNESCO czy Amnesty International, by móc działać na rzecz praw człowieka, poznawać i tworzyć świat przyjaznym. Uczniowie potrzebują wiadomości dotyczących świata i jego problemów, dzięki którym tworzą swoje poglądy, uczą się szukać rozwiązań, działać, nie pozostawać biernymi obserwatorami, a w końcu – co wydaje się najistotniejsze – współodczuwać, doświadczając empatii.

W artykule ponadto o tym, czym jest globalizacja i czym zajmuje się globalistyka. Autorka rozważa także globalizację w kontekście jej pozytywów i negatywów, podejmuje temat edukacyjnych wyzwań współczesności oraz wyjaśnia, czym jest edukacja międzykulturowa.