Ciekawość wiąże się z potrzebą poznawania świata. Różne są teorie i poglądy na temat potrzeb, ich hierarchii, struktury, funkcji, sposobu wyrażania. Z potocznej obserwacji ludzi wiemy, że ciekawość ma też rozmaite barwy, odcienie, zakresy i stopnie nasilenia. Wśród dorosłych zauważamy niekiedy osoby nie tyle zaciekawione bogactwem otaczającej rzeczywistości, co raczej „ciekawskie”, dociekliwe instrumentalnie, doraźnie, interesownie. Ten rodzaj ciekawości nie służy odkrywaniu prawdy o rzeczach, ludziach, zjawiskach, lecz stanowi – dla samego siebie –  parasol ochronny przed „złym światem”. Zadaniem rodziców i wychowawców jest więc stwarzanie korzystnych sytuacji dla pozytywnego, naturalnego funkcjonowania dziecka w świecie pytań i odpowiedzi.

W artykule zostało opisane zagadnienie ciekawości jako źródła pytań, rodzaje potrzeb według koncepcji H. Murraya i A. Maslowa, dziecięce pytania jako potrzeba, umiejętność i sztuka. Autorka postuluje także potrzebę prowadzenia obserwacji dziecka w tym zakresie i podaje wychowawcom konkretne wskazania dotyczące tego, jak zachęcić dzieci do tego, by pytały i odpowiadały, by potrzeba pytań przekształciła się w umiejętność i sztukę.