W początkowej fazie edukacji przedszkolnej dziecko postrzega i przyswaja pojedyncze normy sensoryczne. Jednak stopniowo nabywa biegłości w codziennym i automatycznym posługiwaniu się całym systemem tych norm. Według Leonida Vengera, który pierwszy rozpoczął pracę nad praktyczną aplikacją teorii społeczno-kulturowej Wygotskiego, ten proces odgrywa decydującą rolę w rozwoju umysłowym dziecka.
Świat rzeczywisty jest obfity w różnorodność kolorów, kształtów i form. Nasze zmysły dają nam możliwość odbierania tej różnorodności, ale to kultura uczy nas sensowności naszego postrzegania. Nie widzimy, słyszymy lub czujemy w sposób bezpośredni, lecz za pomocą specjalnych „okularów” – absorbowanych norm odnoszących się do koloru, rozmiaru i kształtu.

Artykuł porusza zagadnienie rozwoju umysłowego dziecka z perspektywy tzw. matematyki sensorycznej i rozwoju sensorycznego w ogóle. Zostały w nim omówione etapy nabywania norm sensorycznych oraz ich systematyzacji. Częścią artykułu jest także przykładowy scenariusz zajęć, których celem jest rozwijanie umiejętności rozpoznawania siedmiu wybranych kolorów oraz ćwiczenie dobierania kolorów według tzw. norm sensorycznych.

Artykuł powstał na podstawie książki Technologia rozwoju dziecka autorstwa G. Doyla oraz programu „Klucz do uczenia się”, moduł „Matematyka sensoryczna”.