Fragment artykułu:
Wątpliwości, troski i pytania rodziców, którzy zgłaszają się do gabinetu psychologa, często dotyczą kwestii kłamstwa, zmyślania czy też inaczej mówiąc fantazjowania dzieci. Warto poznać bliżej przebieg rozwoju moralnego człowieka, aby móc zrozumieć, jak kształtują się świadomość i zachowanie moralne dziecka, a zarazem znaleźć odpowiedzi na wiele pytań, które nurtują rodziców i wychowawców.
(…) Tendencja do „kłamstwa, a inaczej zmyślania, fantazjowania jest u małych dzieci zjawiskiem naturalnym i wynika z ich egocentrycznego podejścia do życia. Zatem młodszy przedszkolak nie powinien być karany za „kłamanie”, ponieważ takie zachowanie nie oznacza świadomego i celowego nieposłuszeństwa. Jest raczej oznaką niższego poziomu rozwoju myślenia. Dla małego dziecka prawdą jest to, co pojawi się w jego umyśle. Nie potrafi ono krytycznie ocenić czy to, co mówi i myśli jest zgodne z obiektywną prawdą. Jeśli np. trzy-, czterolatek wyobrazi sobie niebieskiego psa, może powiedzieć, że widział go w rzeczywistości. Fikcja zlewa się dziecku z tym, co realne.

W dalszej części artykułu zapoznamy się:
- z opisem stadiów rozwoju moralnego dziecka w świetle teorii Piageta oraz Kolberga;
- z charakterystyką tendencji do kłamstwa u dzieci w wieku od 2 do 12 lat;
- ze sposobami postępowania w przypadku pojawienia się skłonności do kłamstwa u dziecka w wieku 6-10 lat.

Tekst ten stanowi świetny materiał do wykorzystania w ramach pedagogizacji rodziców.

Objętość artykułu: 3 strony.