O metodzie stworzonej przez Glenna Domana napisano już wiele. Ale bodajże pierwszy raz możemy przeczytać o doświadczeniach związanych z jej długoletnią realizacją w warunkach polskich! Dzieli się nimi z nami pani Maria Trojanowicz-Kasprzak.

W tekście Jej autorstwa przeczytać można m.in.:

• o historii metody i jej założeniach;
• o kolejnych krokach pracy z metodą;
• o tym, czy wczesne czytanie może mieć negatywne konsekwencje dla dziecka.

(…) Rodzice często pytają, czy można nauczyć czytać malucha, nie ucząc go liter. Naturalnie, czytanie bez znajomości alfabetu jest niemożliwe. Istnieją jednak dwa sposoby czytania. Jeden – to czytanie globalne (całowyrazowe), drugi – jest czytaniem analityczno-syntetycznym, dla ułatwienia nazywać je będę „zwykłym”. Podczas czytania globalnego dziecko rozpoznaje i nazywa cały wyraz, nie wnikając w jego strukturę i nie znając liter. W rzeczywistości czytanie globalne stosują maluchy od wczesnego dzieciństwa. Dzieci „odczytują” nazwy na reklamach, pudełku z jogurtem, tytuł na ulubionej książeczce. I wcale nie przeszkadza im w tym nieznajomość liter. Postrzegają bowiem obraz graficzny wyrazu jako całość, tak jakby patrzyły na budowlę z klocków lego bez uświadamiania sobie – póki co – że składa się ona z poszczególnych klocków. My, dorośli, także odczytujemy w ten sposób znaczenie piktogramów, czyli obrazków symbolizujących różne treści. Demonstrując dziecku plansze z wyrazami, sprawiamy, że zapamiętuje ono ich wygląd, kojarzy z nazwą, a że potencjał intelektualny maluchów jest olbrzymi, szybko przyswaja sobie treść wielu plansz.