Fragment artykułu:
W metodzie Weroniki Sherborne można wyróżnić kilka kategorii ćwiczeń. Ćwiczenia oparte na relacji opiekuńczej, energii i siły oraz współdziałania ułatwiają współpracę i nawiązywanie kontaktu z drugą osobą oraz grupą.
Ćwiczenia-relacje „z”, określane jako opiekuńcze, polegają na tym, że jeden z partnerów, który jest bierny i słabszy, poddaje się propozycjom drugiego. Ten z kolei jest aktywny, silny i opiekuje się kolegą. Dzięki tej relacji dziecko, będąc w pozycji partnera słabszego,
zyskuje poczucie bezpieczeństwa i nabiera zaufania do swojego kolegi z pary oraz do całej grupy. (…) Ćwiczenia-relacje „przeciwko” traktowane są jako okazje do wypróbowania swojej energii i siły, bowiem obaj partnerzy są aktywni i silni, a ich energia jest skierowana na przeciwstawianie się sobie w formie „pokojowych zapasów”. Dzięki temu typowi relacji dziecko staje się świadome, że można używać siły bez agresji. Nabiera wówczas zaufania do siebie, swoich możliwości, ma poczucie własnej wartości, sprawstwa,
skuteczności działań i kontroli (wewnętrzne umiejscowienie poczucia kontroli). (…) Jeśli obie osoby są aktywne, silne i mają do siebie zaufanie, możliwa staje się prawdziwie partnerska relacja „razem”, w której partnerzy zwracają uwagę na swoje wzajemne potrzeby i realizują je, harmonijnie współdziałając. Rozwijaniu kompetencji dziecka w zakresie komunikacji społecznej i współpracy służy także przejście od ćwiczeń z partnerem w parze do ćwiczeń w grupie, co stanowi w istocie realizację celu założonego przez autorkę MRR.

W dalszej części tego praktycznego artykułu opisano i zilustrowano przykładowe ćwiczenia oparte na relacji:
- opiekuńczej (relacja „z”);
- energii i siły (relacja „przeciwko”);
- współpracy (relacja „razem”).

Objętość artykułu: 3 strony.