W artykule poruszono problem zachowań agresywnych u dzieci, koncentrując się na dzieciach w wieku przedszkolnym.

Przeczytamy w nim m.in. o:

• źródłach agresywnych zachowań;
• metodach pracy z dzieckiem agresywnym (z podkreśleniem roli współpracy na drodze rodzic-nauczyciel, nauczyciel-rodzic);
• praktycznych rozwiązaniach, które pomagają uporać się dzieciom z nagromadzonymi negatywnymi emocjami i agresją.

Część treści tekstu stanowi autorska bajka terapeutyczna „Przygoda małego jelonka”.
W jednej z gier, ogólnodostępnych na internetowych portalach, zobaczyć można trzymającą pistolet i celującą w ludzkie postaci dłoń. Każdy trafiony strzał zakończony jest oklaskami i okrzykami radości, a na ekranie pojawia się wielka czerwona plama krwi. Odnalezienie gry jest na tyle proste, że nawet sprytny cztero-, pięciolatek nie ma z tym problemu i w kilka chwil może stać się sterującym śmiercionośną bronią graczem. W efekcie wystarczy tylko chwila nieuwagi dorosłych lub zwyczajnie zajęty swoimi sprawami rodzic, by w umyśle malucha zakorzeniło się przekonanie, że sprawianie komuś bólu jest niezmiernie pasjonujące i ciekawe. To samo dziecko wieczorem w swoim pokoju będzie próbowało zastrzelić ze swojej zabawkowej broni pluszowego misia lub wylegującego się na parapecie kota. Czy nadal będzie to tylko zabawa? Czy już sprawdzanie granicy, jak daleko można się posunąć w okazywaniu przewagi nad słabszym? Internet, media, kultura i otaczająca nas rzeczywistość są wymieniane jako jedne z najistotniejszych źródeł agresji u dzieci i młodzieży. Jak podkreśla socjolog Internetu Marta Cywińska, nawet podczas zwykłego szukania wiadomości w sieci, dzieci mogą natknąć się na brutalne filmy, wulgaryzmy i treści niedostosowane do psychiki młodego człowieka. Z treściami, o których mowa, miało kontakt 51% młodych internautów, a co piąte badane dziecko widziało takie materiały co najmniej pięć razy w ciągu ostatniego roku . Nie ulega wątpliwości, że Internet i szeroko pojęta rzeczywistość mają olbrzymi wpływ na rozwój zachowań agresywnych u dzieci. Co ciekawe jednak, jako główne źródło agresji wymieniają je najczęściej rodzice – przerzucając tym samym winę na szklany ekran telewizora czy internetowe łącze.