Kategorie
Polecane
Kartka z kalendarza
Wiemy jak cenny jest Twój czas, dlatego co miesiąc otrzymujesz od nas komplet gotowych materiałów, które pomogą Ci przygotowywać się do zajęć – szybko, łatwo i przyjemnie!
Numery
Marzec 2024
nr 3.270/2024 - materiały na kwiecień Luty 2024
nr 2.269/2024 - materiały na marzec Styczeń 2024
nr 01.268/2024 - materiały na luty Grudzień 2023
nr 12.267/2023 - materiały na styczeń Listopad 2023
nr 11.266/2023 - materiały na grudzień Październik 2023
nr 10.265/2023 - materiały na listopad Wrzesień 2023
nr 09.264/2023 - materiały na październik Lipiec-sierpień 2023
nr 07-08.262-263/2023 - materiały na cały rok Czerwiec 2023
nr 06.261/2023 - materiały na wrzesień Maj 2023
nr 05.260/2023 - materiały na czerwiec Kwiecień 2023
nr 04.259/2023 - materiały na maj Marzec 2023
nr 03.258/2023 - materiały na kwiecień
nr 3.270/2024 - materiały na kwiecień Luty 2024
nr 2.269/2024 - materiały na marzec Styczeń 2024
nr 01.268/2024 - materiały na luty Grudzień 2023
nr 12.267/2023 - materiały na styczeń Listopad 2023
nr 11.266/2023 - materiały na grudzień Październik 2023
nr 10.265/2023 - materiały na listopad Wrzesień 2023
nr 09.264/2023 - materiały na październik Lipiec-sierpień 2023
nr 07-08.262-263/2023 - materiały na cały rok Czerwiec 2023
nr 06.261/2023 - materiały na wrzesień Maj 2023
nr 05.260/2023 - materiały na czerwiec Kwiecień 2023
nr 04.259/2023 - materiały na maj Marzec 2023
nr 03.258/2023 - materiały na kwiecień
Zobacz również
Kiosk
Uzyskaj dostęp do ponad 2000 scenariuszy i artykułów dostępnych w naszym kiosku. Już od 18 zł miesięcznie.
informacje o pliku
Typ: pdf
Wielkość: 436.21 kb
Id: 5089
Wielkość: 436.21 kb
Id: 5089
Co wiemy, a czego nie wiemy o uczuciach
Ewa Guzowska
Magazyn specjalny 2015
(…) W swojej pracy zawodowej spotkałam wiele ciekawych osób z róż¬nych środowisk społecznych. Pracowałam z osobami starszymi, dziećmi, młodzieżą oraz z osobami uzależnionymi od środków psy¬choaktywnych. Każda z tych grup ciekawiła mnie swoją odmienno¬ścią oraz różnorodnością. Jak wiadomo, na każdy... więcej
Pobierz
Ten plik można pobrać za pomocą przelewu (3.99 PLN brutto) lub za pomocą pobrań dołączanych do miesięcznika BLIŻEJ PRZEDSZKOLA.
(…) W swojej pracy zawodowej spotkałam wiele ciekawych osób z róż¬nych środowisk społecznych. Pracowałam z osobami starszymi, dziećmi, młodzieżą oraz z osobami uzależnionymi od środków psy¬choaktywnych. Każda z tych grup ciekawiła mnie swoją odmienno¬ścią oraz różnorodnością. Jak wiadomo, na każdy... więcej
Ten plik można pobrać za pomocą przelewu (3.99 PLN brutto) lub za pomocą pobrań dołączanych do miesięcznika BLIŻEJ PRZEDSZKOLA.
Ostatnio pobierane
Cześć artykułu stanowiąc dwa scenariusze zajęć dla dzieci cztero-i pięcioletnich: „Co to jest złość?” oraz „Poznajemy swoje uczucia”. Towarzyszą im gotowe pomoe dydaktyczne – podkłady do piosenek:
(…) W swojej pracy zawodowej spotkałam wiele ciekawych osób z róż¬nych środowisk społecznych. Pracowałam z osobami starszymi, dziećmi, młodzieżą oraz z osobami uzależnionymi od środków psy¬choaktywnych. Każda z tych grup ciekawiła mnie swoją odmienno¬ścią oraz różnorodnością. Jak wiadomo, na każdym z tych etapów pojawiają się inne pragnie¬nia, zainteresowania, motywacje i fascynacje. Jednak wieloletnie obserwacje uświadomiły mi, iż te grupy łączy jedna istotna kwestia – a mianowicie uczucia. Przy czym nie chodzi mi o jakąś szczególną więź emocjonalną czy chęć obdarowywania siebie wzajemnie mi¬łością, ale o problem w ich wyrażaniu i okazywaniu. Prowadząc warsztaty, zawsze daję sobie czas na to, by ćwi¬czyć z moimi kursantami rozpoznawanie uczuć u siebie i innych, a w konsekwencji uczyć się je wyrażać. Moi słuchacze bardzo czę¬sto zgłaszają duże problemy w sferze emocjonalnej. Mają one swój początek w dzieciństwie – nikt ich przecież tego nie uczył. Przez wiele lat w przedszkolach czy szkołach nie było miejsca na takie zajęcia, a jeżeli nawet ktoś ich spytał: Jak się dziś czujesz?, to od¬powiedź brzmiała: Dobrze! Czy rzeczywiście tak powinna brzmieć? W czasie mojej krótkiej pracy w przedszkolu uczyłam dzieci, czym jest smutek, radość, złość, miłość i spokój. Codziennie rano, sia¬dając na dywanie, przypominaliśmy sobie minki, tzn. jak wygląda mina smutna, jak wesoła, a jak zła, i jakie sytuacje mogą je wywo¬łać. Posługiwałam się zazwyczaj obrazkami, aby dzieciom łatwiej było zapamiętać mimikę twarzy. Po miesiącu „treningu” przed¬szkolaki same mówiły o uczuciach i sytuacjach, które je powodują. Potrafiły bezbłędnie nazwać uczucia, z którymi w danej chwili się konfrontowały. Oczywiście były i takie dzieci, dla których temat uczuć był tema¬tem abstrakcyjnym. Miały trudności z mówieniem o uczuciach, nazywaniem ich, radzeniem sobie z nimi czy znalezieniem sytu¬acji, która jest za nie odpowiedzialna. Takim dzieciom trzeba dać więcej czasu.
(…) W swojej pracy zawodowej spotkałam wiele ciekawych osób z róż¬nych środowisk społecznych. Pracowałam z osobami starszymi, dziećmi, młodzieżą oraz z osobami uzależnionymi od środków psy¬choaktywnych. Każda z tych grup ciekawiła mnie swoją odmienno¬ścią oraz różnorodnością. Jak wiadomo, na każdym z tych etapów pojawiają się inne pragnie¬nia, zainteresowania, motywacje i fascynacje. Jednak wieloletnie obserwacje uświadomiły mi, iż te grupy łączy jedna istotna kwestia – a mianowicie uczucia. Przy czym nie chodzi mi o jakąś szczególną więź emocjonalną czy chęć obdarowywania siebie wzajemnie mi¬łością, ale o problem w ich wyrażaniu i okazywaniu. Prowadząc warsztaty, zawsze daję sobie czas na to, by ćwi¬czyć z moimi kursantami rozpoznawanie uczuć u siebie i innych, a w konsekwencji uczyć się je wyrażać. Moi słuchacze bardzo czę¬sto zgłaszają duże problemy w sferze emocjonalnej. Mają one swój początek w dzieciństwie – nikt ich przecież tego nie uczył. Przez wiele lat w przedszkolach czy szkołach nie było miejsca na takie zajęcia, a jeżeli nawet ktoś ich spytał: Jak się dziś czujesz?, to od¬powiedź brzmiała: Dobrze! Czy rzeczywiście tak powinna brzmieć? W czasie mojej krótkiej pracy w przedszkolu uczyłam dzieci, czym jest smutek, radość, złość, miłość i spokój. Codziennie rano, sia¬dając na dywanie, przypominaliśmy sobie minki, tzn. jak wygląda mina smutna, jak wesoła, a jak zła, i jakie sytuacje mogą je wywo¬łać. Posługiwałam się zazwyczaj obrazkami, aby dzieciom łatwiej było zapamiętać mimikę twarzy. Po miesiącu „treningu” przed¬szkolaki same mówiły o uczuciach i sytuacjach, które je powodują. Potrafiły bezbłędnie nazwać uczucia, z którymi w danej chwili się konfrontowały. Oczywiście były i takie dzieci, dla których temat uczuć był tema¬tem abstrakcyjnym. Miały trudności z mówieniem o uczuciach, nazywaniem ich, radzeniem sobie z nimi czy znalezieniem sytu¬acji, która jest za nie odpowiedzialna. Takim dzieciom trzeba dać więcej czasu.