Fragment artykułu:
Jednym z najskuteczniejszych narzędzi nauczania jest przykład. Jeśli naprawdę chcesz wpłynąć na system wartości dzieci, nie opowiadaj o tym, co dobre, lecz stań się tego ucieleśnieniem. Zagadnienie dawania przykładu jest oczywiste dla większości nauczycieli czy rodziców. Ale co tak naprawdę znaczy „być przykładem”, jakie obszary są istotne, aby uświadomić sobie znaczenie i rolę tego procesu w wychowaniu? By sprawdzić skuteczność kształtowania wzorów zachowania, którego oczekujemy od dzieci, wystarczy przyjrzeć się własnemu systemowi wartości.
(…) Rodzice są przykładem, nauczyciele są przykładem. Dorośli, z którymi dziecko ma kontakt, stają się dla niego wzorem do naśladowania. Największą przeszkodą, by nauczyciel stał się takim wzorem jest postawa: „Rób to, co mówię, a nie to, co robię”. Jeśli wydaje ci się, że dzieci będą przede wszystkim kierowały się tym, co mówisz, jesteś w dużym błędzie... Bo jeśli mówisz co innego, a robisz co innego, bądź pewna, że dziecko będzie naśladować to, co robisz, a nie to, co mówisz. Tak więc nie jest to skuteczny sposób nauczania wartości. Wprawdzie takie postępowanie uczy, lecz nie tego, co powinno. A mianowicie, dzieci odbierają przekaz, że kiedy jest się wystarczająco silnym i dużym, można zmusić innych do przestrzegania praw, których samemu się nie respektuje, że w życiu są lepsi i gorsi, a z tym wiążą się pewne przywileje, że taka podwójna miara nie jest niczym złym.

W dalszej części tego praktycznego tekstu znajdziemy m.in.:

• ćwiczenie, które pomoże nam w określeniu własnego systemu wartości;
• ćwiczenie, które może okazać się pomocne dla dokonania zmian w naszej hierarchii wartości.

Artykuł może stanowić gotowy materiał do wykorzystania w ramach tzw. pedagogizacji rodziców.