By niejadek zjadł...
Agnieszka Pasternak
zobacz wszystkie artykuły
Wielu rodziców i nauczycieli łączy pojęcie zdrowia z dobrym apetytem. Pokutuje wśród nich przekonanie, że aby dziecko było zdrowe, powinno jeść regularnie i odpowiednio dużo, oraz przeświadczenie, że dziecko, które jest zdrowe, ma dobry apetyt. Kiedy zatem maluch odmawia jedzeni... więcej
Wielu rodziców i nauczycieli łączy pojęcie zdrowia z dobrym apetytem. Pokutuje wśród nich przekonanie, że aby dziecko było zdrowe, powinno jeść regularnie i odpowiednio dużo, oraz przeświadczenie, że dziecko, które jest zdrowe, ma dobry apetyt. Kiedy zatem maluch odmawia jedzenia, rodzice martwią się, że jest chory lub nieszczęśliwy. W opisie rodziców dziecko niejadek praktycznie nic nie je, może z wyjątkiem kilku tolerowanych przez nie produktów spożywczych. Posiłki przypominają walkę między dzieckiem i rodzicami, trwają godzinami i mogą odbywać się w najróżniejszych miejscach: przed telewizorem, w łazience, w ogrodzie, na placu zabaw. Niejednokrotnie towarzyszy im krzyk, płacz (nie tylko dziecka) i mnóstwo intensywnych negatywnych emocji. Rodzice silą się na wymyślanie różnych forteli i podstępów, aby przechytrzyć dziecko i niepostrzeżenie nakarmić je kilkoma łyżkami zupy...
W jaki sposób dociec przyczyn takiego stanu rzeczy? Jak poradzić sobie z taką sytuacją? O tym w dalszej części artykułu. A także o zaburzeniach karmienia w niemowlęctwie i wczesnym dzieciństwie i sekwencjach rozwojowych czynności ożywiania się w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym.
