Zapraszamy do lektury trzeciego z cyklu scenariuszy, w których autorka skupiła się na rozwijaniu umiejętności społecznych.

Fragment artykułu:
W aktywności społecznej dziecka w wieku przedszkolnym zachodzą szybkie zmiany. Uczy się ono określonych reguł postępowania, zwyczajów panujących w grupie społecznej, w której funkcjonuje, oraz zasad zachowania przekazywanych przede wszystkim przez wychowawców i osoby z najbliższego otoczenia. W procesie rozwoju społecznego dziecko powinno nabyć takie formy zachowania, które są akceptowane przez jego grupę rówieśniczą i pozwalają mu na sprawne w niej funkcjonowanie. O dojrzałości społecznej dziecka świadczy między innymi umiejętność akceptowania i podporządkowywania się przyjętym normom, zdolność współpracy w grupie oraz umiejętność rozumienia potrzeb innych osób.
Przedszkole należy traktować jako niezwykle ważne środowisko wychowawcze, a jego naczelnym celem nie jest jedynie przygotowanie dzieci do nauki w szkole, ale przede wszystkim – do życia w społeczeństwie.
Spotkania z rodzicami absolwentów naszego przedszkola nasunęły mi na myśl bardzo przykry wniosek, że w szkole przytłacza ich ogrom wiedzy, nauczyciele są bardzo wymagający i skupiają się głównie na materiale dydaktycznym, a zbyt mało uwagi poświęcają na wychowanie dzieci. Nie chcę, aby był to głos krytyki wobec nauczycieli pracujących w szkole, lecz impuls dla nas, nauczycieli-wychowawców przedszkolnych, do tego, aby intensywnie wspierać aktywność społeczną dzieci, ponieważ największy bagaż doświadczeń społecznych dzieci wynoszą właśnie z przedszkola. Pamiętajmy o tym w codziennych sytuacjach i obserwujmy dzieci przede wszystkim w trakcie zabaw, które są wspaniałym źródłem wiedzy na temat poziomu społecznego grupy.

Główną część artykułu stanowi scenariusz zajęć dla dzieci pięcio- i sześcioletnich, w którym założono realizację następujących celów ogólnych:

• kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych (1.1-2);
• wspomaganie rozwoju mowy dzieci (3.1-2);
• wychowanie przez sztukę – różne formy plastyczne (9.2-3);
• wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań technicznych (10.1-2).