30 kwietnia w mojej grupie wspólnie z dziećmi obchodziliśmy pierwszą Rocznicę Beatyfikacji Jana Pawła II. 1 maja kojarzy się  nam (Mówiąc NAM – mam na myśli 40 – 50 latków) z czasami Ludowej Ojczyzny, z pochodami 1 majowymi i może nie byłoby tak źle, gdyby nie przymus. Teraz  mam nadzieję 1 maja będzie dzieciom przypominał o Rocznicy beatyfikacji Jana Pawła II – WIELKIEGO POLAKA – Człowieka, dla którego słowo Ojczyzna i patriotyzm to były między innymi wartości, których bronił jak Westerplatte. W tym samym dniu obchodziliśmy też  Święto Flagi. W czasach PRL-u nakazywano ściągać wywieszone na 1 Maja biało-czerwone flagi tak, by nie wisiały już na domach i ulicach podczas nieuznawanego przez władze komunistyczne święta 3 Maja. Dzień Flagi świętujemy od 2004 roku. A czy teraz, gdy wolno - a nawet wypada, bo od 2004 r. 2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej - chętnie wywieszamy flagi i jesteśmy tak przywiązani do symboli i barw narodowych? Okazuje się, że niekoniecznie. Mam szacunek dla flagi państwowej, dlatego uważam, że powinnam tego samego nauczyć  swoich podopiecznych i tak się stało.

Myślę, że udało mi się świetnie połączenie tych dwóch, a może i trzech sąsiadujących ze sobą świąt.

Rano, przed śniadaniem wykonaliśmy wspólnymi siłami okolicznościową gazetkę o naszym Błogosławionym JP II. Przy okazji był czas na prowadzenie rozmów na temat życia i śmierci Karola Wojtyły. Po śniadaniu w pozycji stojącej i z powagą odsłuchaliśmy „Mazurka Dąbrowskiego”, tyko nieliczne dzieci znają pierwszą zwrotkę. Dalej to już potoczyło się nie według scenariusza i dobrze. Rozmawialiśmy o patriotyzmie dzisiejszej młodzieży, dzieci a także dorosłych. Dzieciom trudno coś wmówić – należy Im to pokazać. Ale jak pokazywać Miłość do naszej Małej Ojczyzny na zaśmieconych, mniej uczęszczanych uliczkach naszego miasta? W parku Potockich, gdzie jest tyle potłuczonego szkła i zdewastowanych sprzętów? Tak sobie głośno myślę że to nie przedszkolaków sprawa ale ważnych dorosłych...

Następnie oglądaliśmy zdjęcia Jana Pawła II z różnych okresów jego życia. Dzieci słusznie zauważyły, że papież bardzo lubił przytulać i błogosławić dzieci. Dlatego z wielkim zaciekawieniem wysłuchały mojej opowieści, jak Jan Paweł II podczas pielgrzymki na wyspę Saint Lucia 7 lipca 1986r. pocałował i pobłogosławił nieuleczalnie chorego, 2-letniego chłopca, który w tej chwili jest zdrowym, dorosłym mężczyzną który wraz ze swoją mamą o tym wydarzeniu opowiada w książce pt: „Uzdrowiciel Jan Paweł II" – autor: Andreas Englisch)

Później dzieci recytowały wiersz, „Barwy ojczyste” Cz. Janczarskiego, wymachując wcześniej wykonanymi z kolorowego papieru flagami, rysowały na temat zajęć.  A już na sam koniec zajęć zaśpiewaliśmy patriotyczną piosenkę pt; „Mój dom” -  która doskonale podsumowuje to, co chciałam moim wychowankom przekazać.

                                                                                                                                                   Urszula Nowak