Fragment artykułu:
Metoda Marii Montessori jest znana z uczenia dzieci porządku, harmonii oraz z perfekcyjnego podejścia do przygotowania wyposażenia sal dydaktycznych. Wśród rodziców starających się rozeznać, czym jest pedagogika Montessori, panuje często przekonanie, że jej generalną zasadą jest wyposażanie sali w zabawki z naturalnych materiałów bez używania plastiku. Można się spotkać również z poglądem, że przedszkole Montessori jest tylko dla wybitnie uzdolnionych dzieci lub że uczęszczające do niego maluchy nie mogą się bawić tam lalkami i samochodami.
Mity dotyczące pedagogiki Montessori biorą się stąd, że sam ruch montessoriański jest niezwykle różnorodny. Maria Montessori nigdy nie opatentowała swoich pomysłów pracy z dziećmi, w związku z tym każdy może nazwać swoją metodę montessoriańską. Często spotykam się z pytaniami, czy Polski Instytut Montessori wydaje licencje, pozwolenia na prowadzenie placówek zgodnie z pedagogiką Montessori. Pragnę wyjaśnić, że takich pozwoleń nikt nie wydaje, gdyż słowo „Montessori” (oznacza osobę – twórczynię pedagogiki, metodę pedagogiczną, nazwę szkół czy przedszkoli oraz zestaw pomocy dydaktycznych) jest w domenie publicznej. Zgodnie z polskim prawem każde przedszkole czy szkoła może mieć nazwę Montessori i realizować założenia metodyki Włoszki. Dzieje się tak nie tylko w Polsce, lecz w wielu krajach na świecie. Jak w takim razie znaleźć prawdziwą placówkę montessoriańską? Poniżej kilka wskazówek zaczerpniętych z wypowiedzi Marii Montessori, dotyczących funkcjonowania placówek, które tworzyła.

W dalszej części artykułu:

• zapoznamy się ze sposobami pracy z dziećmi zgodnymi z koncepcją M. Montessori;
• dowiemy się, w jaki sposób powinna zostać zorganizowana przestrzeń przedszkola tak, aby można było stosować w niej w.w. metodę;
• kim jest i powinien być nauczyciel wg koncepcji M. Montessori.

Objętość artykułu: 2 strony.