Na zajęciach w dniu 22.10.2012 r. przenieśliśmy się w odległe czasy i w nieznane nam miejsce - w czasy starożytnego Egiptu. Przed kilkoma tysiącami lat w Afryce, w delcie doliny Nilu, istniała jedna z najpotężniejszych cywilizacji. Dzięki ogromnej wiedzy i znakomitej organizacji pracy Egipcjanie potrafili zbudować piramidy, które po dziś dzień zdumiewają swą wielkością. Służyły one jako grobowce dla władców z tamtych czasów. Piramidy budowano bez zastosowania maszyn, jedynie za pomocą prostych narzędzi. Bloki kamienne wyrąbywano za pomocą młotów w kamieniołomach, które znajdowały się po drugiej stronie rzeki Nil. Budowę zaczynano od wyrównywania placu. Następnie mierniczy za pomocą gwiazd wyznaczał kierunki stron świata tak, aby bloki fundamentów skierowane były dokładnie na północ, południe, wschód i zachód. Bloki kamienne przewożono statkami po Nilu, potem je przeciągano linami z papirusu na miejsce budowy. Tam wciągano je na górę po stromych rampach usypanych z piasku i żwiru. Na koniec piramidy okładano płytami z białego kamienia wapiennego.
Aby tak się stało, musimy posłużyć się naszą wyobraźnią. Pojazdem, który nam tę podróż umożliwił był wehikuł czasu, który pozwolił nam na przenoszenie się w czasie i przestrzeni - oczywiście w wyobraźni (ławeczka).
Czy ludzie dawniej mierzyli czas? Wcale go nie mierzyli, ale wiedzieli, że po nocy wstaje dzień, a potem znowu nadchodzi pora snu i odpoczynku, czyli noc. W ciągu dnia także zauważyli upływ czasu, bo co jakiś czas odczuwali głód. Potem, kiedy ludzie zaczęli uprawiać ziemię, zaobserwowali, że z upływem czasu są związane zmiany w przyrodzie. Dzisiaj my nazywamy to porami roku. Zanim zbudowano pierwszy zegar, wymyślono przeróżne sposoby mierzenia czasu. Najdawniejszym sposobem było wykorzystywanie cienia, jaki rzucały nieruchome przedmioty oświetlone promieniami słońca. Długość cienia przedmiotu stojącego w jednym miejscu zmienia się w zależności od pory dnia. Ok. 5 tys. lat temu pojawiły się w Egipcie pierwsze gnomony, czyli wysokie slupy ustawione na równym terenie. Ich cień spełniał rolę dzisiejszych wskazówek zegara. Były zegary wodne - naczynie wypełnione wodą. W dnie jego był otwór, którym woda wyciekała. Według poziomu wody można było ocenić, ile czasu upłynęło od momentu, kiedy naczynie było pełne. Zegar ogniowy - zbudowany ze świecy. Była tam podziałka. Legenda mówi, że pewien chiński ogniozegarmistrz sporządzał pręty z domieszką kadzideł. W taki sposób, że o każdej godzinie zegar wydzielał inny zapach. Zegar piaskowy- klepsydra.
Egipt to państwo o dziwnym kształcie, bo przypomina kwiat na długiej łodydze. Tą łodygą jest rzeka Nil. Egipt to kraj suchy, dlatego życie Egipcjan zależało od rzeki Nil. Państwo to leży częściowo w Afryce, a częściowo w Azji (półwysep Synaj).
Egipt słynie z piramid (grobowce) - są to jakby muzea, bo pełno w nich różnych przedmiotów i malowideł. Największa piramida Cheopsa ma ponad 100m wysokości. Budowa piramidy trwała 23 lata, a strzeże ją Sfinks (czyli lew z ludzką głową). Władcą i królem Egiptu był Faraon.
Egipcjanie wynaleźli pismo hieroglificzne, czyli małe obrazki. Pisali ściętą trzciną lub pędzelkiem maczanym w tuszu na kamiennych lub drewnianych tabliczkach. My takie tabliczki lepiliśmy z gliny.
Wysłuchaliśmy pięknej historii o kocie i o przyjaźni. Każdy zabrał do domu czarnego kota z kartonu i piramidę. Była też wielka uczta - ciasto w kształcie piramidy oraz lazagne. Wszyscy chętnie fotografowali się na wielbłądzie. Nie zabrakło też mumii oraz tańców. Po obiedzie były gry i zabawy egipskie. Mam nadzieję, że dzieci na długo zapamiętają te zajęcia. Rodzicom uczestniczącym w zajęciu dziękuję za pomoc.

Oko Horusa

Wyobrażeniem Oczu Horusa jako boga światła i nieba były Słońce i Księżyc. Samego Horusa przedstawiono zazwyczaj jako uskrzydloną tarczę słoneczną lub postać z głową sokoła. Bóg Horus, który miał czuwać nad faraonami, przez starożytnych uważany był także za opiekuna i przewodnika tych wszystkich, którzy pragnęli odkrywać światy znane im ze snów i przeczuć. Wzywany był w ważnych chwilach wymagających zastanowienia i namysłu, gdy drogi życia wiodły na rozstaje. Proszono go o niezbędny wówczas wgląd we własne życie i prowadzenie w dalszej wędrówce.
Oczy Horusa pomagać miały tym, którzy czuli się przygnieceni swoim życiem i potrzebowali nowego wglądu, pełnego inspiracji i wiary. To dzięki Oczom odnajdywano szczęście, które nie jest darem z nieba, lecz spoczywa w naszym wnętrzu. Pozwalały żyć w pełni świadomie i bez strachu. Mistyczne teksty sławiły Oczy Horusa jako lustro odbijające naszą prawdziwą naturę. Symbol ten pełnił także rolę potężnego amuletu chroniącego przed złem. Przywoływany był także w rytuałach pogrzebowych, aby zmarłemu ułatwić przejście przez mroczne labirynty zaświatów.

Mumia – nazwa wywodząca się z arabskiego słowa pochodzenia perskiego mumija oznaczające "smołę" a właściwie bitumin], określająca zmumifikowane (zabalsamowane) ciało człowieka, zabezpieczone przed rozkładem odpowiednimi zabiegami i substancjami. Słowo to odnosi się zazwyczaj do mumii egipskich – ciał faraonów i dostojników starożytnego Egiptu.

/