Co to jest Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne i co ona daje?

Jest to wykorzystanie zabawy ruchowej dla wsparcia rozwoju emocjonalnego, intelektualnego i społecznego dziecka. Jest to oswojenie z własnym ciałem, z dotykiem jednej, a wreszcie wielu osób w bezpieczny i przyjemny sposób. Pomaga tworzyć zdrowe związki z bliskimi, zaakceptować siebie samego i dawać coś z siebie innym.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne (MRR) ma na celu rozwijanie (jak sama nazwa wskazuje) za pomocą ruchu świadomości schematu ciała, przestrzeni, dzielenia tej przestrzeni z innymi oraz nawiązywania relacji poprzez ruch i dotyk. W założeniu tej metody jest także świadome poznawanie wymiarów ruchu (siła, czas, przepływ, przestrzeń) i jego cech, także kontrola własnego ciała, emocji. 

Terapia MRR to system ćwiczeń ruchowych zbudowanych w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi. W założeniu posługiwanie się ruchem jako formą terapii wpływa nie tylko na kondycję i sprawność fizyczną człowieka, ale również wspomaga rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny. Dzieje się tak w efekcie rozwijania przez ruch świadomości własnego ciała i przestrzeni oraz nawiązywania bliskiego kontaktu z innymi osobami. Zabawy ruchowe są dla dzieci i rodziców dobrą zabawą, wyzwalają naturalne zachowania, przynoszą radość i poczucie harmonii z innymi, wzmacniają poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie. Ideę MRR najlepiej przedstawiła sama Weronika Sherborne: Na podstawie własnych doświadczeń w nauczaniu i obserwacji ruchu ludzkiego doszłam do wniosku, że wszystkie dzieci mają dwie podstawowe potrzeby: potrzebują się czuć się w swoim własnym ciele jak w domu oraz umieć nawiązywać relacje.

 W jaki sposób dąży się do osiągnięcia w/w celów?

Poprzez zorganizowany program zajęć, w skład którego wchodzą cztery główne bloki:

Ø    ćwiczenia kształtujące świadomość osoby, schematu ciała i przestrzeni,

Ø    ćwiczenia rozwijające relację opiekuńczą (tzw. "z"),

Ø    ćwiczenia rozwijające relację siły i energii (tzw. "przeciwko"),

Ø    ćwiczenia oparte na relacji partnerskiej (tzw. "razem").

Sesja trwa najczęściej 45 min. W przypadku dzieci najmłodszych ok. 30 min.

Dla kogo przeznaczona jest MRR?

Metoda jest na tyle elastyczna, że służy każdemu, bez ograniczenia wiekowego. Bardzo dobre efekty przynosi w pracy z dziećmi autystycznymi, upośledzonymi umysłowo, z porażeniem mózgowym, głuchymi i niewidomym  i z zaburzeniami emocjonalnymi, z ADHD, mającymi trudności w nauce, itp. Ponadto zajęcia świetnie się sprawdzają w świetlicach, w domach dziecka, poradniach psychologicznych, ale także na lekcjach w-fu czy też w pracy z dziećmi zdrowymi w wieku przedszkolnym w celu prawidłowego rozwijania ich sfery emocjonalno-społecznej oraz świadomości swojej osoby i innych poprzez ruch. 

Kto może prowadzić zajęcia MRR?

Odpowiedzialność doboru odpowiednich ćwiczeń i układu scenariusza spoczywa na osobie prowadzącej, dlatego ważne jest, żeby zdobyć kwalifikacje pozwalające na wykorzystywanie tej metody w pracy. 

Czy MRR jest faktycznie skuteczna?

Tak. Wielokrotne badania naukowe prowadzone głównie na Uniwersytecie Gdańskim potwierdziły, że uczestniczenie w zajęciach MRR wpływają stymulująco na rozwój emocjonalny, społeczny oraz poznawczy dziecka.

Metoda Ruchu Rozwijającego wspiera  i stymuluje rozwój dziecka, młodzieży, dorosłych, zarówno zdrowych, jak i z zaburzeniami psychofizycznymi, mikrouszkodzeniami centralnego układu nerwowego, a także z zaburzeniami emocjonalnymi. Celem tej metody jest doświadczenie: 

Ø       -  ruchu,

Ø       - kontaktu emocjonalnego,

Ø       - kontaktu fizycznego,

Ø       - kontaktu społecznego,

Ø       - poznawanie własnego ciała.

Stosując tę metodę dążymy do rozwoju: 

Ø      - świadomości schematu ciała, integracji poszczególnych jego części,

 - orientacji w czasie i przestrzeni  w środowisku zewnętrznym,

 - poczucia bezpieczeństwa, zaufania do siebie i partnera, współdziałania, partnerstwa

 - emocji, opanowania ich,

Ø      - własnej inwencji, pewności siebie, inicjatywy,

 - spontaniczności ruchu i zachowań,

 - sprawności ruchowej, wyobraźni, pojęć,

 - koncentracji uwagi, sposobu komunikowania się,

 - integracji środowiska, w którym jesteśmy,

- umiejętności rozluźniania się po okresie napięcia i koncentracji.

W  metodzie Sherborne można wyróżnić kilka kategorii ćwiczeń :

Ø  ćwiczenia prowadzące do poznania siebie i własnego ciała (świadomość ciała, własnej osoby)

Øćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i budować poczucie bezpieczeństwa w swoim otoczeniu (świadomość przestrzeni)

Ø ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu oraz współpracę z partnerami i grupą - świadomość innych osób

Wykorzystaj MRR aby:

• pogłębić więzi ze swoim dzieckiem
• poznać lepiej jego potrzeby
• umożliwić sobie i dziecku kontakt     z innymi dziećmi i ich rodzicami
• wspomagać rozwój własnego dziecka
• samemu poczuć się dzieckiem i przeżyć radosną zabawę

1. Ćwiczenia ruchowe lub inaczej doświadczenia ruchowe( ze względu na oddziaływanie fizyczne
i psychiczne) mają podstawowe znaczenie dla rozwoju wszystkich dzieci, ale szczególnie istotne są dla dzieci ze specjalnymi  potrzebami, które często mają trudności w kontaktach „z własnym ciałem” oraz innymi ludźmi.

2. Intensywność i ciągłość doświadczeń ruchowych jest ważniejsza dla dzieci „sprawnych inaczej„ niż dla dzieci w normie .

3. Doświadczenia ruchowe mają walor zabawowy, uczą  przez  śmiech bez oceniania i ciągłej rywalizacji , która cechuje zajęcia wychowania fizycznego .

4. Zajęcia ruchowe realizowane są w parze lub grupie, którą dziecko zna i akceptuje .

5. Doświadczeniom ruchowym towarzyszy miła atmosfera, dziecko czuje się bezpieczne.

Wpływ metody Ruchu Rozwijającego na rozwój sfery fizycznej i psychicznej:

1. Rozwój fizyczny.

Dzieci doświadczając to znaczy czuć się dobrze w swoim ciele . Uczą się używać ciała i kontrolować je oraz opanowują różne elementy ruchu, które mogą być zastosowane w wielu zadaniach fizycznych, z którymi dzieci mogą się spotkać.

2. Rozwój osobowości.

Dzięki metodzie RR dzieci nabierają pewności siebie, stają się pewne swoich możliwości .

Uczą się podejmować inicjatywę oraz wykorzystywać własną inwencję.

Stają się wrażliwsi na potrzeby i uczucia innych. Zaczynają skupiać uwagę na rzeczach ważnych, czerpią satysfakcję z własnych dokonań.

Elżbieta Doręda 

nauczycielka Przedszkola Samorządowego w Piotrkowie Kujawskim