Temat: Lekcja tolerancji.

Cele: Przybliżenie dzieciom postawy tolerancji wobec innych.
Dziecko:
- potrafi odpowiedzieć na pytania związane z treścią inscenizacji
mówi, co według niego oznacza termin „tolerancja”
odgrywa za pomocą dramy wybraną przez siebie scenkę
dorysowuje sytuację do nastroju osoby z czasopisma

Metody:
A – objaśnienia i instrukcje
P – metoda zadań otwartych
E – ekspresja ruchowa, słowna
O – zadań zamkniętych

Formy: indywidualna, zespołowa, zbiorowa
Środki dydaktyczne: pacynki; opowiadanie pt. „Lekcja tolerancji” – 
- D. Niewoli; wycinki z czasopism; klej; kartony; kredki; 

Przebieg zajęć
1. Inscenizacja opowiadania pt. „Lekcja tolerancji”, przygotowana dla dzieci przez nauczycielkę.
2. Rozmowa na temat inscenizacji:
Jakie postaci występowały w bajce?
Kim była Łysolka?
Dlaczego inne czarownice śmiały się z Łysolki?
Jak zachowała się Garbatka?
Czy uważacie, że dobrze zrobiła, (jeśli tak, dlaczego)?
3. Co to jest tolerancja?
Nauczycielka wraz z dziećmi próbuje określić, co oznacza termin tolerancja na podstawie konkretnych sytuacji życiowych.
4. Przedstaw scenkę
Nauczycielka proponuje dzieciom przykładowe scenki dramowe do odegrania:
• Przedszkolaki malują duże, żółte słońce. Jedno dziecko zabiera zieloną farbę 
i zamierza pokryć nią promyki. Co mogą zrobić inni, aby wszyscy byli
zadowoleni?
• Ania ubrała bluzkę na lewą stronę i nie chce jej przebrać. Jak powinni zachować się inne dzieci, aby nie sprawić jej przykrości?
• Dziewczynka przynosi cukierki do przedszkola z okazji swoich urodzin. Jedna z jej koleżanek nie może jeść czekolady. Co może zrobić solenizantka, aby nie zasmucić swojej przyjaciółki?
Dzieci podzielone na grupy zastanawiają się jak przedstawić daną scenkę, 
a następnie pokazują za pomocą słów, gestów i mimiki twarzy daną sytuację.
5. Zdjęcie z gazety
Przedszkolaki otrzymują zdjęcia z postaciami dzieci z różnych czasopism. Każde dziecko próbuje wraz z nauczycielką określić i nazwać w jakim nastroju jest dana osoba i po czym można to poznać. Następnie naklejają je na kartce papieru 
i dorysowują lub doklejają sytuację w jakiej według nich znalazło się to dziecko.
6. Odgadnij, co dzieje się na obrazku?
Dzieci odgadują sytuacje przedstawione na pracach, rozmawiają o nich konfrontując wyobrażenia autora z pomysłami dzieci.

Scenariusz zajęć 5
Temat: Jesteśmy sobie potrzebni.
Cele: Odczuwanie wartości tolerancji w sytuacjach dokonywania oceny bohaterów opowiadania.
Dziecko:
potrafi powiedzieć, które zachowania charakteryzują się tolerancją wobec innych
ustala zasady zgodnej współpracy i tolerancyjnego zachowania w grupie
posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi
Metody: A – objaśnienia i instrukcje
P – rozmowa
E – ekspresja ruchowa, słowna
O – zadań zamkniętych
Formy: indywidualna, zespołowa, zbiorowa
Środki dydaktyczne: obrazek, opowiadanie pt. „Kolorowe przedszkole – bajka nie tylko dla dzieci” – Doroty Niewoli, instrumentalne utwory do zabaw muzyczno – ruchowych, szary karton, farby, kredki, pary obrazków.
Przebieg zajęć

1. Rozpoczęcie zajęć
Nauczycielka przyczepia do tablicy obrazek ilustrujący fragment opowiadania pt. „Kolorowe przedszkole – bajka nie tylko dla dzieci”.
Dzieci opowiadają o tym, co widzą na obrazku i co mogło wydarzyć się w grupie.
2. Następnie nauczycielka czyta dzieciom opowiadanie i zadaje pytania do jego treści:
Jak wyglądała Calinka?
Dlaczego Calinka wprowadziła się do kącika dla lalek?
Jak zachowały się dziewczynki wobec swojej koleżanki?
Jak myślicie co czuła dziewczynka?
Jak Calinka zachowała się wobec odrzuconej z zabawy dziewczynki?
Czy zachowanie koleżanek zmieniło się i w jaki sposób?
Jak myślicie, czy należy odrzucać inne dzieci z zabawy?
3. Konopki – zabawa muzyczno – ruchowa
Nauczycielka mówi, że przedszkole jest miejscem zabaw wszystkich dzieci 
i nikogo nie należy odrzucać z zabawy mimo jego odmienności. Następnie proponuje dzieciom zabawę pt. „Konopki”, podczas, której wywoływane imiennie wszystkie dzieci tworzą wężyk.
Bawimy się w konopki, konopki, ale małe snopki, ale małe snopki.
4. Jak powinniśmy się zachowywać?
Nauczycielka dzieli grupę dzieci na zespoły. Każdy z nich otrzymuje dwa obrazki: jeden przedstawia zachowanie tolerancyjne wobec innych, a drugie nietolerancyjne. Zadaniem dzieci jest zastanowienie się w zespołach 
i opowiedzenie całej grupie jak należy się zachowywać. 
5. Kodeks tolerancyjnego przedszkolaka
Nauczycielka sugeruje dzieciom, że najważniejszy nie jest fakt znajomości prawideł postępowania, ale tolerancyjne zachowywanie się, na co dzień. Wspólnie z dziećmi ustala Kodeks tolerancyjnego przedszkolaka, gdzie znajdują się zasady z życia przedszkolaków.
5. Stary Abraham
Dzieci stoją w kole i wspólnie śpiewają piosenkę:
Stary Abraham miał siedmiu synów,
siedmiu synów miał stary Abraham,
a oni siedli i nic nie jedli,
tylko śpiewali sobie tak…
Po słowie „tak” dzieci wołają „prawa noga”!
Następnie śpiewają ponownie piosenkę tupiąc prawą nogą. Po odśpiewaniu piosenki śpiewają „prawa noga”, „lewa noga”! i śpiewają jeszcze raz tupiąc obiema nogami. Do kolejnych okrzyków dodają: „prawa ręka”, „lewa ręka”, „prawe ramię”, „lewe ramię”, „głowa”. Śpiewając każdą zwrotkę potrząsają wywołanymi częściami ciała nie przerywając potrząsania poprzednimi.
6. Labado
Dzieci śpiewają piosenkę chodząc po kole:
Tańczymy Labado, Labado, Labado,
Tańczymy Labado – małego walczyka.
Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze,
Tańczą go harcerze i małe zuchy też.
Po prześpiewaniu piosenki nauczycielka pyta:
„Rączki były?”
Dzieci odpowiadają: „Były”!
Nauczycielka: „Łokcie były?”
Dzieci odpowiadają: „Nie”!
Następnie wszyscy chwytają się za łokcie i śpiewają przesuwając się w kole.
Potem nauczycielka wymyśla kolejne sposoby chwytania – często śmieszne lub trudne. Za każdym razem pyta o wszystkie chwyty, które już były.
7. Dziwne drzewo
Aby zaznaczyć ważną obecność każdego dziecka w grupie, nauczycielka proponuje, aby do narysowanego drzewa bez liści przedszkolaki odbiły swoje dłonie w ten sposób tworząc palczaste liście wybranym przez siebie kolorem (niekoniecznie zielonym). Każdy liść podpisuje imieniem dziecka.
8.Liczymy liście
Dzieci kolejno głośno przeliczają liczbę liści na drzewie za każdym razem licząc od innej strony, zwracając uwagę na to, że wynik nie jest zależny od kierunku liczenia. Następnie mówią, które z kolei jest każde dziecko (posługując się przy tym liczebnikami porządkowymi). Zaczynają liczyć od umownego liścia.
9. Zakończenie zajęć
Nauczycielka na zakończenie proponuje dzieciom, aby narysowały rysunek, który będzie tworem całej grupy. Każde z dzieci macza palec w farbie i wspólnie wykonują drzewo przyjaźni.