Lęki dzieci to efekt uboczny ich odkryć poznawczych. Małe dzieci zaczynają odczuwać lęk przed obcymi około siódmego miesiąca życia, gdy zaczynają rozróżniać osoby znajome od obcych. Lęk kilkulatka przed zwierzętami, ciemnością czy potworami to efekt jego rozwijającej się wyobraźni. Pod koniec wieku przedszkolnego pojawiają się lęki dotyczące utraty, śmierci, co wiąże się z rozwojem myślenia i odkrywaniem zależności przyczynowo-skutkowych w otaczającym świecie. Lęk jest więc naturalną konsekwencją dokonywanych odkryć i poszerzającej się perspektywy dziecka. Żaden lęk nie jest bezpodstawny, czasem tylko jego podstawa nie jest zawarta bezpośrednio w przedmiocie obawy. Zadaniem dorosłego jest dostrzec przyczynę dziecięcego strachu i dostarczyć odpowiedniego wsparcia. (…) Dzieci uczą się i popełniają błędy. To prawo ucznia, który dopiero zdobywa wiedzę o świecie zarówno tym fizycznym, jak i społecznym. Wiele jednak zależy też od nauczyciela, od tego jak zareaguje na błędy. Czy konsekwencje będą źródłem wiedzy i nowych kompetencji, czy jedynie okazją do poczucia porażki oraz wstydu. Dzieci popełniają błędy w odniesieniu do przedmiotów i ludzi. (…)