A tymczasem płacz anielątka usłyszał święty Piotr. – Czy to aniołek płacze? Aniołki przecież nie płaczą, bo są szczęśliwe – dziwił się Święty. – Dlaczego jakiś aniołek płacze? Gdzie on jest? Zaraz potem usłyszał płacz święty Michał Archanioł, a z nim wszyscy aniołowie, archaniołowie i aniołki. – Dlaczego płacze aniołek? I wtedy zobaczyli, że aniołek płacze w krzaku pokrzyw. Święty Michał Archanioł sfrunął natychmiast jak błyskawica do bramy piekielnej i stanął przy pokrzywach. Tam natknął się na starego diabła, który tak się przestraszył archanioła, że aż zaniemówił. Bo święty Michał spytał go: – Czy tam jest aniołek? Odpowiadaj. Czemu milczysz? Po chwili stary diabeł wyjąkał: – Tak. Tam siedzi aniołek. – Tyś go tam wsadził? – Nie, on sam tam wszedł. – Dlaczego? – Bo zastąpił diabełka, który został skazany na siedem godzin pokrzyw. – To aniołek ma też tyle godzin tam siedzieć? – Tak, sam się na to zgodził. A aniołek płakał coraz głośniej, bo go coraz bardziej bolało. A przy krzaku płakał diabełek. I tak oboje płakali. Święty Michał Archanioł zwrócił się do Pana Boga i zaczął prosić Go serdecznie: – Uratuj anielątko z pokrzyw, żeby nie płakało. Zrób coś, jesteś wszechmocny, uratuj anielątko! A Pan Bóg powiedział: – Masz rozum i wolną wolę. Dałem je wszystkim stworzeniom. Również aniołom, ludziom i diabłom, i Lucyferowi, i tobie. Wy myślcie. Nie mogę tego nikomu odebrać, nie mogę nikogo przymusić. Sami myślcie i decydujcie.